Πόσο καλά γνωρίζεις τον εαυτό
σου; Ποιος είσαι και ποιος θεωρείς ότι είσαι; Τι κρύβεις μέσα σου; Και τελικά
τα έχεις βρει καθόλου με τον εαυτό σου ή απλά συνυπάρχετε;
Αυτά και άλλα ερωτήματα άρχισαν
ξαφνικά να εμφανίζονται στο κεφάλι μου – ίσως για πρώτη φορά τόσο έντονα– και
να ζητάνε απεγνωσμένα τη σημασία μου και απαντήσεις. Ενώ διανύω την τέταρτη
δεκαετία της ζωής μου στον κόσμο τούτο και ξεκινώντας μαθήματα yoga (ή yogi
κατά την αγαπημένη μου κυρία Αριστέα!)… τσουπ! Ήρθε και η ώρα της εσωτερικής
αναζήτησης. Ξέρεις, εκεί στα ενδότερα!
Και σαν να μην έφτανε ότι είμαι
πρωτάρα στην ενδοσκόπηση, που τα πρώτα αποτελέσματα δεν είναι και τόσο
ενθαρρυντικά, αλλά που όμως η περιέργεια με κάνει να ξεπερνάω κάθε δεύτερη
σκέψη, έγινα μάρτυρας μιας ιστορίας που υποθέτω ότι απώτερος σκοπός της – cause
everything happens for a reason – ήταν να μου υπενθυμίσει άχαρα πως είμαι ακόμα
στην αρχή και πως η γνωριμία και η ενασχόληση με τον εαυτό μας δεν τελειώνει
ποτέ!
Τις προηγούμενες ημέρες λοιπόν
βρέθηκα στη Χίο. Ένα όμορφο απόγευμα αποφασίσαμε να βολτάρουμε σε κάποια ορεινά
χωριά του νησιού. Φάγαμε στα Αυγώνυμα και σταματήσαμε στον Ανάβατο για καφέ και
γλυκό του κουταλιού. Στο καφενείο του χωριού, στο πίσω τραπεζάκι, καθόταν μία
κυρία η οποία μου τράβηξε την προσοχή. Δέρμα μαυριδερό, σκαμμένο από τον ήλιο
και την ταλαιπωρία, γκρίζα μαλλιά, σχεδόν λευκά, επιμελώς χτενισμένα προς τα
πίσω, καθαρά και περιποιημένα ρούχα. Υπέθεσα ότι ήταν μεγάλης ηλικίας. Η κυρία
που λες καθόταν μόνη της στο τραπέζι και έπαιζε τάβλι… ένα παιχνίδι για δύο! Η
πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό είναι ότι η γυναίκα τα είχε «χαμένα» -
η επικριτική σκέψη είναι και η πιο εύκολη υποθέτω!
Στη συνέχεια μία άλλη κυρία που
έπινε καφέ παραδίπλα με τον άντρα της, την πλησίασε και με ιδιαίτερα ευγενικό
τρόπο της ζήτησε να κάτσει μαζί της και να συνομιλήσουν. Η «τρελή» κυρία το
δέχτηκε με καλοσύνη. Οι κουβέντες που πήρε το αφτί μου ήρθαν να με ισοπεδώσουν!
Η «τουρίστρια» παραδέχτηκε ότι της έκανε εντύπωση που έπαιζε μόνη της τάβλι και
ρωτώντας το σερβιτόρο, έμαθε ότι είναι η μοναδική κάτοικος του χωριού.
Πώς το κάνετε αυτό τη ρώτησε; Δε φοβάστε; Δε νιώθετε ανασφάλεια; Οι
απαντήσεις της έβγαιναν αβίαστα και με μια φυσικότητα, που άρχισα να
παρακολουθώ την κουβέντα σχεδόν με αγωνία! Η κυρία αυτή μένει μόνη της σε ένα
χωριό, χειμώνα καλοκαίρι! Δε φοβάται, όπως είπε, γιατί αν είναι να σε βρει το «κακό»,
αυτό θα συμβεί ακόμα κι αν είσαι μέσα στο καλύτερο νοσοκομείο. Η λέξη μοναξιά
δε, δεν υφίσταται για εκείνη. «Μόνη
αισθάνομαι στην πόλη» δήλωσε, «που
κατεβαίνω κάποιες φορές μέσα στο μήνα για κάποιες δουλειές. Τριγυρίζεις μέσα στον κόσμο βιαστικά, όπως όλοι
άλλωστε, δεν ανταλλάσεις κουβέντα με κανέναν και βρίσκω νόημα μόνο όταν
επιστρέψω σπίτι μου». Πώς περνάει τη μέρα της; Φροντίζει το νοικοκυριό της,
τα ζώα της, την αυλή της και αν βρει καθόλου χρόνο, περπατάει στο έρημο – από ανθρώπους
- χωριό.
Η «τουρίστρια» - όπως κι εγώ που
άκουγα την κουβέντα – έμεινε άφωνη. «Σας θαυμάζω»
της είπε τελικά… «είστε μόνη με τον εαυτό
σας και τα πάτε καλά. Το λέτε σα να είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο».
Η μεγάλη κυρία της είπε ότι αν το καλοσκεφτείς δεν είναι δα και τόσο δύσκολο… Αρκεί
να αφιερώνεις χρόνο στο να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να του δίνεις αυτό που του
αρέσει, να μην είσαι πολύ επικριτικός και σκληρός μαζί του και όλα τα άλλα
έρχονται από μόνα τους. Μία ακόμα σχέση είναι! Εμείς την έχουμε κάνει να
φαντάζει δύσκολη! Οι άνθρωποι στις πόλεις δεν έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν με
τον εαυτό τους και περνάνε πολλά χρόνια μέχρι να ανακαλύψουν όλες τις πτυχές
του. Και μπορεί και να μην ολοκληρωθεί και ποτέ αυτή η γνωριμία. Είμαστε μόνοι μας,
ενώ ζούμε μεταξύ εκατοντάδων δικών μας ανθρώπων και άπειρων αγνώστων
συνανθρώπων μας…
Δεν ξέρω αν κατάφερα να σου
μεταφέρω το μεγαλείο της μαρτυρίας μου από αυτή την ιστορία, όμως εμένα με
έβαλε σε σκέψεις… Θέλω να με γνωρίσω. Και ακόμα παραπέρα… θέλω να με αγαπήσω! Όπως
κάθε άλλη αμφίδρομη σχέση, έτσι και αυτή με τον εαυτό μας θέλει καθημερινή
επικοινωνία, αγάπη, φροντίδα, κατανόηση, θαυμασμό… με λίγα λόγια προσπάθεια!
Κλείσε μάτια, πάρε ανάσα και
βούτα! Η εξερεύνηση μόλις άρχισε!
Hasta la próxima,
Noutsi