Christmas spirit

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ αγαπώ τις γιορτές των Χριστουγέννων! Κάλαντα, Χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολίδια, λαμπιόνια, μελομακάρονα και κουραμπιέδες, δώρα… Με κάνουν να νιώθω και πάλι παιδί! Να λοιπόν οι προτάσεις μου για αυτές τις γιορτές:

 

Χριστουγεννιάτικη αγορά: Το σπίτι του Αη Βασίλη στο Πεδίον του Άρεως

Το ”Σπίτι του Άη Βασίλη” είναι ένα θεματικό πάρκο, το οποίο έχει ήδη ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό της Αθήνας και υπόσχεται πολλά χαμόγελα και ξέγνοιαστες στιγμές. Πρόκειται για μία υπέροχη πρωτοβουλία, με μεγάλη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι λαμβάνει χώρα στο κέντρο της πόλης μας, έχει ελεύθερη είσοδο και μπορούμε να βρούμε τις καλύτερες λύσεις για τα χριστουγεννιάτικα δωράκια μας, στηρίζοντας παράλληλα τους μικροεμπόρους που συμμετέχουν (και όχι ξανά τα τεράστια πολυκαταστήματα!)!

Το εν λόγω πάρκο τα έχει όλα!! Καρουζέλ, παγοδρόμιο (400 τ.μ.), υπαίθρια αγορά με δώρα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο, φάτνη, διαδραστικά παιχνίδια, εκδηλώσεις…

Εκεί φυσικά και ο αγαπημένος Άγιος των παιδιών, για να ακούσει τις επιθυμίες τους και να φωτογραφηθεί μαζί τους!

Το ”Σπίτι του Άη Βασίλη”, θα μείνει ανοιχτό, μέχρι τις 12 Ιανουαρίου 2014!

Για περισσότερα: thematikoparko.blogspot.gr

Βιβλίο: Βοήθεια! Ο Άη Βασίλης ξανάρχεται! του Pascal Bruckner

“Ένα πρωί, ο Αϊ-Βασίλης ξύπνησε πολύ θλιμμένος. Μόλις είχε καταλάβει κάτι το φοβερό και τρομερό: τα παιδιά δεν τον αγαπούσαν πια και μήτε που τον σέβονταν καθόλου. Τον έβλεπαν σαν ένα γεροξεκούτη, ένα ξεθωριασμένο είδωλο. Κι όχι μονάχα το παιδιά! Κανείς δεν τον λογάριαζε: δεν τον καλούσαν ποτέ στο Φεστιβάλ των Καννών, μήτε στην τελετή των βραβείων Όσκαρ στο Χόλλυγουντ, μήτε στο γκραν πρι της Φόρμουλα 1. Τον θεωρούσαν εντελώς ασήμαντο. Αυτό πια παραήταν. Έτσι, ο Αϊ-Βασίλης, περνώντας από τη θλίψη στο θυμό, πήρε μια μεγάλη απόφαση: Θα Υπέβαλε Παραίτηση! Ναι, καλά το διαβάσατε, θα υπέβαλε παραίτηση. Θα τους έδειχνε αυτός τι πάει να πει βερίκοκο.

Μονάχα ο Πασκάλ Μπρυκνέρ θα μπορούσε να γράψει ένα τέτοιο παιδικό βιβλίο που -πραγματικά- απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους.”

Γιατί το καλύτερο δώρο είναι πάντα ένα βιβλίο!! Δείχνει την αγάπη μας στον παραλήπτη, μιας και του χαρίζουμε λίγη γνώση, ξεγνοιασιά και του τονώνουμε τη φαντασία! Αλλά αυτό που μου αρέσει ακόμα περισσότερο είναι το γεγονός ότι όταν κάποιος σου αγοράζει ένα βιβλίο, σημαίνει ότι το έχει σκεφτεί ιδιαίτερα, προκειμένου να είναι ξεχωριστό και να συμπέσει με τις προτιμήσεις σου!

 

Ταινία: Nightmare before Christmas – Tim Burton

“Ο Jack Skellington είναι ο Βασιλιάς του Halloween, όπου αυτός και οι υπόλοιποι κάτοικοι, προετοιμάζονται όλο το χρόνο για τη γιορτή του Halloween. Η δουλειά του επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και κοντεύει να γίνει ρουτίνα, έτσι ο Jack νιώθει μια έντονη ανάγκη για ανανέωση.

 

 Όταν θα βρεθεί ξαφνικά στο χωριό του Αϊ Βασίλη, θα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με το κλίμα των Χριστουγέννων, το οποίο θα προσπαθήσει να μεταφέρει στη γιορτή του Halloween. Οι συμπολίτες του όμως δεν θα ενθουσιαστούν με αυτή του την ιδέα.”

 

Παραμύθι: Christmas carol – Η χριστουγεννιάτικη ιστορία, του Κάρολου Ντίκενς

“Η ιστορία ξετυλίγεται κάποια παραμονή Χριστουγέννων και ο ήρωας της είναι τσιγκούνης κι άπληστος. Τρεις μυστηριώδεις οπτασίες εμφανίζονται μπροστά του και μια σειρά από απρόβλεπτα γεγονότα τον μεταμορφώνουν σε άνθρωπο καλοσυνάτο και σπλαχνικό.

 Ο Ντίκενς, ο συγγραφέας που αγωνίστηκε για τον εξανθρωπισμό της κοινωνίας, για την καλυτέρευση της θέσης των παιδιών, καυτηριάζει, στηλιτεύει ανθρώπους και θεσμούς και μας συναρπάζει με το χιούμορ, τη φρεσκάδα του γραψίματός του, το πάθος του για τις αιώνιες ηθικές αξίες της ζωής.”

 

Cd: Pink Martini – Joy to the world

Τα λόγια περιττά για την υπέροχη αυτή πολυμελή μπάντα που διασκευάζει υπέροχα τραγούδια από όλο τον κόσμο (κυριολεκτικά!). Αυτό είναι το πέμπτο άλμπουμ τους, το οποίο κυκλοφόρησε κάπου το Νοέμβριο του 2010. Όποιος δεν το έχει ακούσει… χάνει! Ωραία ιδέα και για δωράκι!

Feliz Navidad y jo jo jo,

Noutsi

Μου πες θα φύγω...

«Φεύγω… Δεν μπορώ να σου προσφέρω αυτά που θες. Πρέπει να τα βρεις αλλού…» Ο ήχος της πόρτας θα έκλεινε ξανά και ξανά για μήνες στο μυαλό της. Έμεινε πίσω από την κλειστή πόρτα για δευτερόλεπτα που όμως της έμοιασαν ώρες. Φεύγοντας πήρε και την καρδιά της μαζί του. Μια πνιγμένη κραυγή ξέφυγε από το λαιμό της… ήταν όλα όσα ήθελε να του πει πριν της φύγει για πάντα. Δεν πρόλαβε ποτέ.

Έφτασε με δυσκολία μέχρι το παράθυρο. Παραμέρισε την κουρτίνα για να τον δει για τελευταία φορά να φεύγει από το σπίτι της, από τη ζωή της. Με πόση αποφασιστικότητα μπήκε στο αμάξι του και χάθηκε με μιας; Δεν γύρισε ούτε στιγμή να κοιτάξει πίσω. Να διστάσει, να το ξανασκεφτεί…

Στο δρόμο προς το υπνοδωμάτιο ο διάδρομος της φάνηκε ένα ατελείωτο σκοτεινό τούνελ. Ακούμπησε την πλάτη της στον τοίχο και άφησε το βάρος της να την κυλήσει ως το πάτωμα. Βουλιάζοντας στο παγωμένο δάπεδο άνοιξε την άβυσσο της ψυχής της. Ήταν η πρώτη φορά που άφηνε ανεξέλεγκτα τα συναισθήματά της. Τρόμαξε με όσα αντίκρισε. Τρόμαξε με τον ίδιο της τον εαυτό. Μοναξιά, πόνος και απόγνωση ανέβαιναν ως το λαιμό και την έπνιγαν.

Απώλεια. Την είχε ξανανιώσει. Κι όμως αυτή τη φορά δεν ήταν το ίδιο. Δεν υπήρχε ζωή χωρίς αυτόν. Προσπαθούσε να βρει τη χαμένη λογική της αλλά μάταια. Σκοτεινές σκέψεις γέμιζαν το μυαλό της. Με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, έφτασε ως το κρεβάτι της, ψηλαφώντας τους τοίχους. Κάθε άγγιγμα της έφερνε και μία ευτυχισμένη στιγμή τους στο μυαλό. Αναμνήσεις της, μέχρι τότε γεμάτης έρωτα, κοινής τους ζωής.

Ξάπλωσε στο στρώμα. Το κορμί της έτρεμε και πονούσε σαν από συμπαράσταση στην ψυχή. Άνοιξε το συρτάρι δίπλα στο κομοδίνο της και ψαχούλεψε μέχρι που το χέρι της βρήκε ένα κουτί χάπια. Τα τράβηξε και τα ακούμπησε δίπλα της.

Την ξύπνησε το τηλέφωνο και ένα επίμονο χτύπημα στην πόρτα. Όταν την άνοιξε, αντίκρισε με ανακούφιση την καλύτερή της φίλη. Έπεσε στην αγκαλιά της και χάθηκε στην παρήγορη και ανιδιοτελή φροντίδα της. «Εγώ είμαι εδώ» της είπε. Αυτό της έφτανε για την ώρα.

 

Hasta la próxima,

Noutsi 

45 μοίρες – they Will rock you

Ξεκινώντας να γράφω για τις 45 Μοίρες, αναρωτήθηκα γιατί δεν ήταν το πρώτο άρθρο που ανέβηκε στο blog. Καταλήγω ότι είναι πιο δύσκολο να γράψεις για το αγαπημένο σου μπαρ, το χώρο που επιστρέφεις ξανά και ξανά, γιατί απλά ξέρεις ότι θα περάσεις πάντα όμορφα! Η πρώτη φορά που πήγα ήταν κάπου στο 2004. Από τότε μέχρι σήμερα – σχεδόν δέκα χρόνια σχέσης, πλάκα πλάκα – θυμάμαι να περνάω αμέτρητα βράδια μου εκεί!

Το μαγαζί έχει δύο πρόσωπα: Το χειμώνα είναι ένα σκοτεινό και επιβλητικό μπαρ, που παρά το μεγάλο του χώρο, το νιώθεις πολύ ζεστό και οικείο. Αγαπώ την τεράστια μπάρα του, που την «πλάτη» της στολίζουν μικρά ομοιώματα μανιακών δολοφόνων των πλέον γνωστών θρίλερ! Αλλά και τα μεγάλα κάδρα που φιλοξενούν γνωστούς ηθοποιούς σε αγαπημένους μας ρόλους (βλ. Al Pacino – Scarface, Johnny Depp – Sweeney Todd, κ.ά.). Το καλοκαίρι οι μοίρες - όπως λέμε με την παρέα μου – ανεβαίνουν ταράτσα, προσφέροντάς σου θέα από την πλατεία Κεραμεικού και το εργοστάσιο, μέχρι Ακρόπολη! Εδώ τους τοίχους γεμίζουν εκπληκτικά graffiti, όσο σκοτεινά επιβάλλεται! Εκτός της μεγάλης μπάρας, η ταράτσα είναι γεμάτη από σταντ και τραπεζάκια, με αποτέλεσμα να μπορεί να φιλοξενήσει  άπειρο κόσμο! Όχι, το αναφέρω αυτό, γιατί ένα από τα στοιχεία που μου αρέσει στο μαγαζί είναι που ό,τι ώρα κι αν πας, πολύ σύντομα θα βρεις κάπου να κάτσεις. Σημαντικό στην ηλικία μας – αυτοσαρκασμός φουλ!

 

 

Αυτό που δεν αλλάζει όμως – χειμώνα-καλοκαίρι - είναι ο ροκ χαρακτήρας του μαγαζιού! Στις μοίρες  θα ακούσεις από Muse, Black Keys και Arctic Monkeys, μέχρι Metallica, System of a Down και ACDC. Μάλιστα ο dj θα σου κάνει προβολή από video clip ορισμένων κομματιών και live εμφανίσεις συγκροτημάτων. Μέχρι και απόσπασμα ταινίας μπορεί να παρακολουθήσεις – η οποία ταινία βέβαια θα συνδέεται με κάποιο κομμάτι που έπαιξε ή πρόκειται να παίξει! Θα πιεις το ποτάκι σου (από 6 ευρώ), ή θα ακολουθήσεις τη συνήθη πρακτική των θαμώνων του μαγαζιού και θα πάρεις ένα χορταστικό ποτήρι μπύρα – ροκάδικο γαρ! Το κοκτέιλ άστο να το πιεις στα άπειρα κοκτεϊλάδικα που γέμισε η Αθήνα – λες και είχαμε και στο χωριό μας, που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Γιώργος! Αστειεύομαι βεβαίως – βεβαίως. Τα επισκέπτομαι κι εγώ η ίδια πολλές φορές!

Ο κόσμος που θα συναντήσεις στις μοίρες δεν μπορεί να «μπει» σε κατηγορία. Μου αρέσει ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν απευθύνεται αποκλειστικά στους ροκάδες που έχεις στο μυαλό. Θα δεις άτομα όλων των ηλικιών και αν πας αρκετές φορές, θα συνειδητοποιήσεις ότι ναι μεν υπάρχουν πιστοί θαμώνες, αλλά κατά κύριο λόγο, ο κόσμος εναλλάσσεται.

Επομένως… if you feel like rockin’, 45 μοίρες is definitely the place to be!

 

Hasta la vista (baby!),

Noutsi – rockin’ around the Christmas tree

 



Covers to talk about (No#3)

Να 'μαι πάλι! Αυτή την εβδομάδα έζησα πολύ έντονα πράγματα. Κάθε φορά που μου συμβαίνει αυτό, απευθύνομαι στη μουσική... Ψάχνω για έκφραση, κάνω συγκρίσεις, συνδέω τραγούδια με πρόσωπα, καταστάσεις και αναμνήσεις...

Μεταξύ άλλων... άκουσα την εκπληκτική διασκευή του "Go your own way" των Fleetwood Mac, από Cranberries. Τραγούδι του 1977 παρακαλώ πολύ!

 



 



Φανταζόσουν ποτέ το "Big in Japan" των Alphaville τόσο αισθαντικά αργό; Από Ane Brun...

Το "Word Up" των Cameo, εξίσου δυνατό και εξαιρετικό από Korn.

Το cover των Seether για το κλασικό "Careless whisper" του George Michael, σε κάνει να νιώθεις ότι ακούς ένα νέο τραγούδι!

Και για να κλείσω με πιο χορευτική και τζαζ διάθεση - γιατί έρχεται και Σ/Κ... μη ξεχνάς - επιλέγω το "Down in Mexico" των The Coasters, από τους ισπανούς Cromática Pistona αυτή τη φορά!

Hasta la próxima,

Νούτσι.



 

Open Walk Athens - review

 

Πολλά είχα ακούσει για την εκτεταμένη δράση των Atenistas. Την αθεράπευτη δημιουργικότητα, την παιδική φαντασία, την αυτοθυσία και τη διάθεση αυτής της ομάδας συμπολιτών μας. Όταν η φίλη Τζου μου πρότεινε να συμμετέχουμε στο Open Walk  με θέμα «γεύσεις του κέντρου», αποφάσισα ότι ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να γνωρίσω από κοντά τα παιδιά. Αυτό που δεν φαντάστηκα ήταν ότι στην πραγματικότητα θα γνώριζα από κοντά την πόλη μου…

Το ραντεβού είχε οριστεί στο «Αριστοκρατικόν» (Βουλής 7). Φτάνοντας μας υποδέχτηκαν οι πρώτοι εθελοντές, οι οποίοι μας προμήθευσαν με το γαστρονομικό χάρτη που κατέγραφε την πορεία της βόλτας μας και φυσικά τις στάσεις που θα κάναμε. Βάλαμε το διακριτικό μας («Open Walker») ώστε να ξεχωρίζουμε από το υπόλοιπο πλήθος, δεχτήκαμε με περίσσια χαρά το πρώτο μας κέρασμα – ένα εξαιρετικό σοκολατάκι με ξηρούς καρπούς – και ξεκινήσαμε τον περίπατο!

 

Ο χάρτης – και το πλήθος ομολογουμένως - μας οδήγησε σε γειτονιές και δρόμους του κέντρου που δε θα τολμούσα να πάω μόνη. Από τις καλύτερες στιγμές της διαδρομής μας, θα συμπεριλάβω σίγουρα την «Πνύκα» (Πετράκη 24), τον παραδοσιακό φούρνο με το εξαίσιο ψωμί που μόνο σε χωριό μπορεί να δοκιμάσεις. Σημειωτέον, το σιτάρι - σου λέει - αλέθεται σε πετρόμυλο.

 

Περνώντας από την Ευριπίδου μας παρέσυραν τα αρώματα των μπαχαρικών, τα οποία και χαζέψαμε για αρκετή ώρα! Στο «Μιράν» (Ευριπίδου 45) δε, γευτήκαμε ποικιλία από διάφορα αλλαντικά – οι τολμηροί μάλιστα δοκίμασαν και τον περιβόητο παστουρμά – τα οποία συνόδευαν με τσιπουράκι! Πριν φύγουμε, φροντίσαμε να απαθανατίσουμε το υπέροχο ντεκόρ από κρεμαστά αλλαντικά που σε έβαζαν σε πραγματικό πειρασμό αρπαγής!!

 

Συνεχίζοντας στην πλατεία θεάτρου, η ταβέρνα «Κληματαριά» ήταν πραγματική αποκάλυψη! Το μαγαζί που μετράει ήδη 85 χρόνια ιστορίας, είναι ένας μικρός παράδεισος! Έχει μια μικρή αυλίτσα που θυμίζει νησί, την οποία «σκεπάζει», τι άλλο; μία κληματαριά! Εκεί μας τράταραν ρακή και παξιμαδάκια με καπαροσαλάτα, αλλά από τις κλεφτές ματιές μου στην κουζίνα παρατήρησα ότι μαγείρευαν σε τεράστιες γάστρες, χοιρινό κότσι και άλλα καλούδια!  

 

Στου «Ζαφόλια» (Σοφοκλέους 17) δοκιμάσαμε μία υπέροχα πικάντικη φέτα, κεφαλοτύρι Αμφιλοχίας, αλλά και γραβιέρα Κρήτης με παξιμαδάκι! Από το 1916 – παρακαλώ πολύ! – αρχικά είχε δική του παραγωγή, αλλά τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται σταθερά με προμηθευτές από όλη την Ελλάδα, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να δοκιμάσεις ό,τι τυρί τραβάει η όρεξή σου!

Σοφοκλέους & Στρέιτ 1-3, στη «Φωλιά του μελιού» δοκιμάσαμε αγνό μέλι που παράγουν και εμπορεύονται οι ίδιοι, πάνω από 30 χρόνια τώρα. Εκτός όμως από μέλι θα βρεις βασιλικό πολτό, γύρη, κηρήθρα και κηραλοιφή – φυσικό γιατρικό για ανοιχτές πληγές.

Λίγο πιο κάτω, στη «Λημνία γη» (Σοφοκλέους 18) δοκιμάσαμε ντόπια προϊόντα, όπως κρασί και τυρί, ενώ ψωνίσαμε και μερικά καλούδια του νησιού! Ο ιδιοκτήτης έχει βαλθεί να γνωρίσουμε την ιδιαίτερη πατρίδα του, δηλώνοντας μάλιστα ότι «για τη Λήμνο κλαις δυο φορές: μία όταν πηγαίνεις και μία όταν φεύγεις». Στα υπ’ όψιν…

Κλείνοντας τη βόλτα μας είπαμε να δοκιμάσουμε και τους λουκουμάδες του «Κρίνου» (Αιόλου 87), κάτι που δεν καταφέραμε ποτέ, μιας και η ουρά που είχε σχηματιστεί ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική! Οι γύρω πάντως φαίνονταν ιδιαίτερα ευτυχείς με αυτό που γεύονταν!

Για τη λήξη της γαστρονομικής βόλτας, οι Atenistas είχαν διοργανώσει γλέντι στο «Καφενείο των μουσικών» (Σατωβριάνδου 29), για το οποίο μάθαμε τα καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι εμείς προτιμήσαμε να διαχωριστούμε από την ομάδα, αλλά ένα είναι σίγουρο… οι δρόμοι μας θα διασταυρωθούν και πάλι λίαν συντόμως!

 

Hasta la próxima,

Νούτσι.

 

 

 

 

The Bedroom Project VOL. I

Όπως σου υποσχέθηκα... επέστρεψα για να σου μιλήσω σχετικά με τη διακόσμηση της κρεβατοκάμαρας.

Καταρχήν, έχω να δηλώσω ότι η κρεβατοκάμαρα είναι το πιο προσωπικό μας δωμάτιο, επομένως, θεωρώ ότι θα πρέπει να έχει κάτι από το χαρακτήρα μας. Όχι τόσο για τη μόστρα του πράγματος, όσο γιατί είναι το δωμάτιο που, περισσότερο από όλα τα άλλα, θα πρέπει να μας χαλαρώνει και να νιώθουμε όμορφα και άνετα! Να νιώθουμε ο εαυτός μας δηλαδή και όχι ξένοι, όπως στο υπνοδωμάτιο κάποιου άλλου ενδεχομένως!!

Οι σημερινές μου προτάσεις έχουν να κάνουν με το κρεβάτι. Είτε το κρεβάτι σου έχει κάτι που δεν σου αρέσει για προσκέφαλο, είτε – όπως το δικό μου - δεν έχει καθόλου, μπορούμε να το αλλαξουμε! Προσωπικά, μέχρι πρότινος είχα μία ταπετσαρία στον τοίχο πίσω από το κρεβάτι μου, τώρα όμως που έφυγε, πρέπει να βρω κάτι ώστε να μη φαίνεται κενό! Και ιδού τι ενδιαφέρον βρήκα σε αναζήτησή μου στο διαδίκτυο:

 

Μία ωραία και "ζεστή" ιδέα, είναι να βάλεις μία μαξιλάρα στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι σου!      - Άσε που λογικά αυτό θα είναι σούπερ αναπαυτικό για να διαβάζεις το βιβλίο σου!

Αν θέλεις κάτι πολύ ιδιαίτερο, μου αρέσει πολύ η ιδέα να βάλεις κάποιο καθρέφτη για προσκέφαλο! Κοίτα όμως να μην έχεις άλλο καθρέφτη στο δωμάτιο... μην το παρακάνεις!

 

 

Πολύ μοδάτη ιδέα και επίσης ιδιαίτερη, η οποία μάλιστα θα σε βοηθήσει να δώσεις χρώμα - αν θες - στο δωμάτιο είναι τα τύπου παλιά πατζούρια! Άσε που τα αλλάζεις χρώμα όποτε θες...



 

 

Τέλος, αυτό που ξεχώρισα είναι διάφορες δημιουργίες με ξύλο. Δες και διάλεξε τι σου πάει και τι σου αρέσει, βεβαίως βεβαίως!

 

Hasta la próxima,

Noutsi

 

Ώρα για αλλαγές!

Ήρθε το φθινόπωρο, τελείωσε το γλυκό κι ανέμελο καλοκαιράκι, που σε βρήκε ως επί το πλείστον κάπου εκτός σπιτιού. Τώρα μπήκες για τα καλά στο πρόγραμμα και τη ρουτίνα σου, η μέρα μίκρυνε, η χαριτωμένη ζεστούλα έφυγε και μαζί της πήρε και το επίδομα αδείας και το μισθό και κάτι οικονομίες που ίσως είχες στην άκρη. Με λίγα λόγια… ήρθε η ώρα να μαζευτούμε – και να παραμείνουμε – σπίτι μας! Πώς θα γίνει αυτό; Πρέπει με κάθε τρόπο να το κάνουμε όσο πιο εύκολο και ευχάριστο γίνεται.

Σου έχω προτάσεις! Ξεκίνα ομορφαίνοντας το σπίτι σου! Είχες από καιρό στο μυαλό να κάνεις κάτι αλλαγές και όλο τις μετέφερες. Ε, ήρθε η ώρα να γίνουν. Δεν χρειάζονται πάντα χρήματα για να αλλάξεις το χώρο και μαζί τη διάθεσή σου!

Μπορείς να αρχίσεις συμμαζεύοντας και καθαρίζοντάς το. Πόσο πιο όμορφα και χαλαρά νιώθεις σε ένα σπίτι που λάμπει από καθαριότητα και που όλα είναι σε τάξη; Οργάνωσε τα συρτάρια σου, μάζεψε τα ράφια σου, ξεκίνα να κρύβεις σιγά σιγά τα καλοκαιρινά - όσο βαρύ κι αν είναι! Όταν ανοίξεις το πακέτο με τα φθινοπωρινά, θα θυμηθείς κάποια ρούχα που είχες ξεχάσει πόσο σου άρεσαν και ξαφνικά θα βρεις το κέφι να τα φορέσεις – και μαζί έρχεται και το κέφι για το φθινόπωρο! Διαβολικό… το ξέρω!

 

Προκείμενου να αποκοπείς όσο το δυνατόν πιο σταδιακά από το καλοκαίρι και από τις μυθικές διακοπές σου, διάλεξε 3 - 4 από τις αγαπημένες φωτογραφίες σου, εκτύπωσέ τις και είτε στόλισέ τις σε όμορφα καδράκια, είτε φτιάξε ένα όμορφο κολάζ, παρέα και με άλλα αντικείμενα που μπορεί να θυμίζουν το φετινό καλοκαίρι σου!

Σκέψου να αλλάξεις και λίγο τη διαρρύθμιση του σπιτιού. Ακόμα και ένα δωμάτιο αρκεί για να σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο σπίτι! Τι κι αν δε σε βολέψει τελικά ή το αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι τόοοσο καλό, όσο το αρχικό;! Ένας – δύο μήνες με τη νέα διαρρύθμιση αρκούν για να νιώσεις ανανέωση και να δεις με ακόμα καλύτερη διάθεση την αρχική σου διαρρύθμιση!

 

Με πολύ λίγα χρήματα δε, μπορείς να αλλάξεις ένα μικρό δωμάτιο, όπως είναι το μπάνιο. Πώς; Θα αγοράσεις μία καινούργια κουρτίνα μπάνιου και ένα ολοκαίνουργιο σετ πετσέτες και χαλάκι! Αν θες να το τερματίσεις, αλλάζεις και όλο το σετ που περιλαμβάνει το δοχείο για τις οδοντόβουρτσες, το υγρό σαπούνι, το καλαθάκι και το πιγκάλ… αν θες είπα!

 

Κάτι που με βοηθάει πάντα είναι να αγοράζω λουλούδια! Δε χρειάζεται να ξοδευτείς. Αν στη γειτονιά σου έχετε λαϊκή αγορά, μπορείς να βρεις πολύ όμορφα και φρέσκα λουλουδάκια, τα οποία θα σου κρατήσουν συντροφιά και θα δώσουν χρώμα στο χώρο σου για τουλάχιστον 5-6 μέρες! Αν θες κάτι πιο μόνιμο, πάρε κάτι σε γλαστράκι. Προσωπικά πήρα μία λεβάντα που και όμορφο παρουσιαστικό έχει και μυρίζει υπέροχα και ένα δενδρολίβανο, που τρελαίνομαι να το χρησιμοποιώ στη μαγειρική!

 

Άντε, καλή επιτυχία στις αλλαγές!  Και στείλε και καμιά φωτό από τις δικές σου ιδέες!

Υ.Γ. Εγώ επιτέλους, μετά από 4 χρόνια, πήρα απόφαση να βγάλω μία ταπετσαρία από το υπνοδωμάτιό μου, που αν και υπέροχη, δεν ταίριαξε τελικά καθόλου με το στυλ του υπόλοιπου δωματίου! Και μετά το έβαψα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό όπως ανέφερα και στο προηγούμενο ποστ! Και μόνο αυτή η κίνηση όμως έχει αλλάξει χαρακτήρα και ύφος στο δωμάτιο! Τώρα ψάχνομαι με περαιτέρω διακοσμητικές ιδέες για το υπνοδωμάτιο και επειδή έχω τσεκάρει ήδη κάποια πράγματα άξια αναφοράς, θα επιστρέψω να στα θέσω αναλυτικά υπόψη πολύ σύντομα!

Hasta la próxima,

Νούτσι.

... και του μπογιατζή ο κόπανος

Μη ρωτήσεις πώς μου ήρθε η ιδέα. Καταρχήν, από τότε που σχεδίαζα τη δημιουργία αυτού του blog - τουτουνού δηλαδή - είχα στο μυαλό μία τέτοια "στήλη". Μου αρέσουν πολύ οι λαϊκές ρήσεις, οι παροιμίες, τα ρητά γενικά - θα το χεις ήδη υποψιαστεί από τις ονομασίες που έχουν κάποιες κατηγορίες άρθρων - και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σημασία τους, η ιστορία και η προέλευσή τους. Είμαι αυτή που όποτε ακούσει κάτι ενδιαφέρον και καινούργιο, το σημειώνει στο ειδικό μπλοκάκι της - ένας θεός ξέρει τι καζούρα έχω υποστεί από φίλους. Ναι Αλέξη. Σε σένα αναφέρομαι. Η καλύτερη πηγή μου είναι βέβαια η γιαγιά Αθηνά... πραγματικός θησαυρός! Προς το παρόν συγκενρώνω υλικό. Κάποια στιγμή θα στο θέσω υπόψη...

 

"Τα μυαλά σου και μια λίρα και του Μπογιατζή ο κόπανος"

 

"Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός φοροεισπράκτορας, που γύριζε στα διάφορα σπίτια των Χριστιανών και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο. Ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Ήταν δύο μέτρα περίπου ψηλός και το άγριο πρόσωπο του ήταν κατάμαυρο και βλογιοκομμένο. Οι Έλληνες, μόνο που τον έβλεπαν, τους κοβόταν η ανάσα.
Ο λόρδος Βύρωνας που τον γνώρισε από κοντά, γράφει ότι έμοιαζε σαν δαίμονας, που ξεπήδησε από την κόλαση κι ότι τα παιδιά πάθαιναν ίλιγγο τρόμου, όταν τον αντίκριζαν, ξαφνικά μπροστά τους.
Ο Κιουλάκ Βογιατζή κρατούσε πάντοτε στα χέρια του ένα κοντόχοντρο κόπανο και με αυτόν απειλούσε τους χριστιανούς. Έλεγε, δηλαδή ότι θα τους σπάσει το κεφάλι, αν δεν του έδιναν μια χρυσή λίρα ή δύο φλουριά, όπως απαιτούσε ο κεφαλικός φόρος κάθε έξι μήνες.
Ο Αλβανός, όμως αυτός ήταν τόσο κουτός, ώστε δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης. Έτσι, πολλοί Έλληνες που δεν είχαν να πληρώσουν, του έδιναν μερικές μπρούτζινες δεκάρες, που τις γυάλιζαν προηγούμενα, για να φαίνονται χρυσές και τον ξαπόστελναν. Από τότε, λοιπόν, έμεινε η φράση «Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος», που τη λέμε συνήθως για τους ελαφρόμυαλους. Μπογιατζής δεν ήταν άλλος από τον Κιουλάκ Βογιατζή με τον κόπανό του."

 

Υ.Γ.1. Το κείμενο το δανείστηκα από το http://ariscap.blogspot.gr/ . Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, δηλαδή!! Προσπάθησα αρκετές φορές να κάνω reblog αλλά εις μάτην...

Υ.Γ.2. Βάφω το σπίτι μου αυτές τις μέρες...

Υ.Γ.3. Δείξτε κατανόηση.

 

 

Just a tiny little girl in the chaotic world (of painting!!).

A kai mh ksexasw...

Hasta la próxima,

noutsaki :)

 

Ζα μας μωρέ κοπέλια!

 

Αν σου αρέσει η κρητική κουζίνα, απολαμβάνεις την καλή ρακή και γουστάρεις την κρητική μουσική… τότε σου έχω πρόταση! Πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείς το «Ρακάκι», στην Καισαριανή (Μοσχονησίων 2-4, για την ακρίβεια στο πίσω μέρος της κεντρικής πλατείας ).

Εκεί, σε ένα μικιό χώρο, θα βρεις γνωστές γεύσεις τση κρητικής κουζίνας που ετοιμάζουν και σερβίρουν νέα παιδιά, με όρεξη και χαμόγελο! Την κρητική φιλοξενία την αντιλαμβάνεσαι με το που θα κάτσεις στο τραπέζι σου, όταν δηλαδή θα έρθει ο σερβιτόρος με την πρώτη ρακή κερασμένη και ένα υπέροχο παλιό κόσκινο με ψωμάκι, πάνω σε μοσχομυρωδάτα κλωνάρια από φασκόμηλο, ελίτσες και ξύγαλο.

Από τις πολλές επιλογές του καταλόγου, ξεχώρισα τους μπουμπουριστούς χοχλιούς - τους οποίους και τσάκισα! - το απάκι του Σήφη, το ντάκο με την τριμμένη ντοματούλα και το ξύγαλο και τις τσικαλάτες πατάτες. Μη χάσεις με τίποτα τα ρολάκια μελιτζάνας – θα με ευγνωμονείς! Πολύ καλή και η ξινούτσικη χοιρινή τηγανιά, ενώ η σαλάτα από μαυρομάτικα και απάκι είναι από τις πιο όμορφες εκπλήξεις στο μενού! Γενικά προτιμήσαμε με την παρέα μου να δοκιμάσουμε μεζέδες και όχι κυρίως πιάτα, τα οποία παρεμπιπτόντως, από τις κρυφές ματιές στα διπλανά τραπέζια, φαίνονται επίσης να είναι πολύ δυνατά! Πριν φύγεις και αν τα καταφέρεις, δοκίμασε και τα γλυκά του. Είναι όλα ένα κι ένα. Αν όμως θα έπρεπε να διαλέξω, ε τότε σίγουρα θα σου έλεγα να δοκιμάσεις τη σφακιανή πίτα!

Δεδομένου του μικιού, όπως είπαμε, περιβάλλοντος, καλό θα ήταν να φροντίσεις να κλείσεις ένα τραπεζάκι - μην τραβιέσαι και άδικα μέχρι εκεί (210-7237457). Καιρού επιτρέποντος, το ρακάτσι βγάζει και κάποια τραπεζάκια στο στενό που «σκάει» στην πλατεία, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετά ώστε να εξυπηρετήσουν όλους τους fans του μαγαζιού! Όσον αφορά τσις τιμές, οι απόψεις διίστανται… Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση θα έλεγα εγώ. Αν δηλαδή επιλέξεις να τσιμπήσεις από τα ορεκτικά και μείνεις στη ρακή (που δε βλέπω κάποιο καλό λόγο να αλλάξεις το αλκοόλ!), υπολόγισε κάπου στα 12-14 €/άτομο. Αν όμως προτιμάς να πάρεις κυρίως πιάτα και τα συνοδεύσεις και με ένα μπουκάλι κρασί, τότε να υπολογίζεις σίγουρα 20-22 €/άτομο. Η άποψή μου είναι ότι όπως και να χει αξίζει για τις αυθεντικές συνταγές του, για τα αγνά προϊόντα τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι κρητικά, τις υπέροχες γεύσεις των πιάτων και τη γλυκιά ρακή που σου σερβίρεται σε σούπερ κεραμικά ποτηράκια!

Το Ρακάκι είναι ανοιχτό κάθε μέρα από το μεσημέρι και σε περιμένει! Για του λόγου το αληθές… http://www.rakaki.gr/

 

Καλή αντάμωση,

Νούτσι.

Κάτι να καίει…

Πάντα την τραβούσε ο έρωτας. Σα μαγνήτης. Έτρεχε σαν υπνωτισμένη, με τα μάτια κλειστά προς τη φωτιά. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Και να γλίτωνε από τη φωτιά, θα γινόταν στάχτη από τη δική της ανάφλεξη. Πορεία χωρίς παρεκκλίσεις, στάσεις, δεύτερες σκέψεις και πισωγυρίσματα. Straightforward που λέμε. Ντουγρού.

Ήταν η ζεστασιά. Η φλόγα. Η σχεδόν «υπερφυσική» θέα της. Έμοιαζε τόσο με πυροτέχνημα κι αυτή μικρό παιδί που δεν ήθελε να χάσει ούτε στιγμή. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο, δεν έπαιρνε το βλέμμα της από αυτή. Δεν ανοιγόκλεινε τα μάτια της προκειμένου να μη χάσει ούτε μία σκηνή. Φοβόταν. Φοβόταν ότι μέχρι να επανέλθει η εικόνα στα μάτια της, θα έχει αλλάξει. Δεν θα την αναγνώριζε. Δε θα ήταν ποτέ η ίδια. Θα είχε χάσει την ακολουθία. Μια για πάντα. Και αυτή ήθελε τόσο να ζήσει κάθε στιγμή, κάθε λεπτό της.

Ακόμα θυμάμαι τα λόγια της: «Στην αρχή είναι τόσο γλυκιά αυτή η ζέστη κι εσύ κρυώνεις τόσο πολύ, γιατί από καιρό περιπλανιέσαι εδώ κι εκεί, ψάχνοντάς τη. Εκείνη σε προσέχει, σε φροντίζει. Σου δίνει αγάπη, σε κάνει να νιώθεις μοναδικός. Την εμπιστεύεσαι.

Ανοίγεσαι. Της μιλάς, τη φροντίζεις, την αποζητάς κάθε λεπτό της ημέρας. Ξαφνικά γίνεται  ζωτική σου ανάγκη. Θέλεις κι άλλο. Γίνεσαι άπληστος. Πλησιάζεις.

Οι πύρινες γλώσσες τώρα γλύφουν το κορμί σου. Καίγεσαι, μα η πρωτόγνωρη ηδονή δε σε αφήνει να κάνεις πίσω. Κι έπειτα, δεν θα σου έκανε ποτέ κακό, σκέφτεσαι…  Έχεις ανατριχιάσει ολόκληρος, σχεδόν πονάς. Σου αρέσει. Νιώθεις δυνατός, άτρωτος. Νιώθεις θεός. Δεν παίρνεις το βλέμμα σου από αυτή. Σε μαγνητίζει. Δεν υπάρχει κάτι άλλο τριγύρω για σένα. Πλησιάζεις.

Σε περικυκλώνει. Δεν μπορείς να δεις κάτι πέρα από αυτή. Τώρα καίγεσαι. Κι όμως, ένα παρανοϊκό χαμόγελο ευτυχίας – της δικής σου ευτυχίας, όπως μόνο εσύ την έχεις ορίσει – παραμένει ζωγραφισμένο στα χείλη. Παραδίνεσαι.

Να θυμάσαι, η φωτιά θα καίει μέχρι να μην υπάρχει κάτι άλλο να κάψει. Σε κάνει στάχτη και σβήνει…

Άξιζε τον κόπο. Άξιζε τον πόνο.

Θα το ξανάκανα. Αύριο κιόλας! Σήμερα νιώθω κουρασμένη…»
 

Έρωτας… τι άλλο;

Hasta siempre…
Νούτσι

"Ψήθηκα" για μπαλκονάτο!

Το καλοκαίρι μας βρήκε να περνάμε κάποιες μέρες στα Κουφονήσια, όπου άναψε μια διαμάχη σχετικά με τη διαφορά – και αν τελικά υφίσταται διαφορά – μεταξύ ρακόμελου και ψημένη ρακής. Επιστρέφοντας Αθήνα, ήταν η ώρα να απευθυνθούμε στους ειδικούς…

 

Εδώ στην περιοχή μου, υπάρχει ένα φοιτητικό καφενείο, το «Μπαλκονάτο» (Λεωφ. Γ. Παπανδρέου 58, Ζωγράφου), όπου εγγυημένα θα πιεις μία από τις καλύτερες ρακές που κυκλοφορούν στην πόλη, σκέτη ή ρακόμελο. Προσωπικά όμως, αγαπώ την ψημένη ρακή τους. Δεν έχω πιει καλύτερη.

Για την παρέα μου είναι πλέον στέκι ετών – από τότε που άνοιξε βασικά! Αυτό το μαγαζί σε κερδίζει για διάφορους λόγους. Θες η αμεσότητα και η «φιλοξενία» του Νίκου, του ιδιοκτήτη; Φτάνει να πας δυο-τρεις φορές στο μαγαζί για να τον γνωρίσεις! Και μετά; Θα βρεθεί σίγουρα στην παρέα σου, να πίνετε και να συζητάτε. Η φιλική και χαλαρή διάθεση του προσωπικού; Η απλότητα και η οικειότητα που σου βγάζει ο χώρος; Είναι σα να μαζεύεστε με την παρέα σου στο μπαλκόνι ενός φίλου (ίσως αυτό να ήθελαν να πετύχουν και τα παιδιά, γι’αυτό και η σχετική ονομασία!). Δεν χρειάζεται να επιμεληθείς ιδιαίτερα τον εαυτό σου για να πας σε έναν φίλο, ούτε θα προσέξεις πώς θα αράξεις στην καρέκλα του! Τόσο χαλαρό είναι δε το κλίμα, που εύκολα θα γνωρίσεις και τη διπλανή παρέα γιατί απλά είναι όλοι στο ίδιο mood!

Σου προτείνω όμως να συνοδεύσεις το αλκοόλ (που ελπίζω να έγινε σαφές ότι ΠΡΕΠΕΙ να δοκιμάσεις ρακή!), με μερικά «πιατάκια»! Μπορείς είτε να αφήσεις την επιλογή στο κατάστημα, παραγγέλνοντας μόνο τον αριθμό που θέλεις, είτε μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος και να αποφασίσεις μόνος σου τον μεζέ σου! Τα παιδιά ετοιμάζουν καθημερινά διαφορετικά πιάτα ημέρας, υπάρχουν ωστόσο και κάποια που θα τα βρεις ψιλοστάνταρντ ανάμεσα στις επιλογές! Από αυτά που έχω δοκιμάσει – και πίστεψέ με είναι πολλά! – έχω να σου προτείνω την εξαιρετική πιπερόπιτα με τραγανό φύλλο κρούστας, την μακαρονοσαλάτα, σε οποιαδήποτε εκδοχή της κι αν την πετύχεις, το χοιρινό με μουστάρδα σε μπουκίτσες και τέλος το κρητικό απάκι… το αυθεντικό!

Το «Μπάλκο», όπως συνηθίζουμε να το λέμε με την παρέα μου είναι ανοιχτό από τις 11.00 το πρωί για καφεδάκι, ενώ από 15.00 – 18.00, οι ώρες είναι ιδιαίτερα χαρούμενες (βλ. Happy Hour!), αφού παίζουν διάφορες προσφορές! Από μουσικές θα ακούσεις ωραίες επιλογές κυρίως από ελληνικό ροκ και έντεχνο, ενώ το χειμώνα οργανώνονται και βραδιές με ζωντανή μουσική.

Όσο για τη διαφορά μεταξύ ρακόμελου και ψημένης ρακής, αυτό που τελικά κατάλαβα είναι ότι κυκλοφορούν τόσες παραλλαγές των δύο συνταγών, που μοιραία κάποιες μοιάζουν μεταξύ τους…

Για την καλύτερη όμως ψημένη με διαφορά, δοκιμάστε το Μπαλκονάτο Καφενείο στου Ζωγράφου!

Hasta la próxima,

Νούτσι.

Αυγουστιάτικο Φεγγάρι (What’s so special about it?!)

Αλήθεια γιατί η πανσέληνος του Αυγούστου είναι ξεχωριστή; Έχετε αναρωτηθεί; Διαφέρει σε κάτι από τις υπόλοιπες; Γιατί τόσος ντόρος; Εκδηλώσεις ανά τη χώρα, ανοιχτοί αρχαιολογικοί χώροι, θεματικά πάρτυ… Εντάξει, είναι η πανσέληνος του καλοκαιριού και των διακοπών που σημαίνει ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, ώστε να μπορέσουμε να την απολαύσουμε (από θέμα καιρού, αλλά και χρόνου – αυτό που λέμε «Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος» με λίγα λόγια!), αλλά γιατί όχι του Ιουλίου ας πούμε;! Το θέμα με προβλημάτισε βαθειά και μετά από μία διαδικτυακή αναζήτηση, ορίστε τι αποκόμισα…

Σε σχετικό άρθρο του Βήματος διάβασα ότι «Η Σελήνη έλκει τη Γη, όπως βέβαια και η Γη πολύ περισσότερο τη Σελήνη» λέει ο κ. Γ. Σειραδάκης, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εξηγεί: «Το αποτέλεσμα αυτής της αμοιβαίας έλξης είναι οι παλίρροιες, ένα φαινόμενο που παρατηρείται κάθε έξι ώρες, είτε η Σελήνη βρίσκεται από τη μία πλευρά του πλανήτη μας, είτε από την άλλη­, κάτι που εμείς το βλέπουμε πολύ χαρακτηριστικά στον Εύριπο στη Χαλκίδα, όπου κάθε έξι ώρες αλλάζει η ροή των υδάτων. Αυτή είναι η μόνη μεγάλη και σημαντική επίδραση της Σελήνης στον πλανήτη μας. Βέβαια δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι όταν έχουμε πανσέληνο, το φως του φεγγαριού,ειδικά για τους ρομαντικούς, κάνει πιο όμορφες τις νύχτες και επομένως επιδρά εποικοδομητικά στη διάθεσή μας. Αλλά οι μοναδικές επιδράσεις του φυσικού δορυφόρου μας στον πλανήτη μας, αν θέλουμε να μιλήσουμε επιστημονικά, δεν έχουν να κάνουν με τίποτε άλλο από τις παλίρροιες και φυσικά με το ότι οι νύχτες μας γίνονται περισσότερο φωτεινές όταν έχουμε πανσέληνο». 

Μας ισοπέδωσε κοινώς ο δόκτωρ… Κι όλα αυτά που ακούγονται για το γεγονός ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από 80% νερό, το οποίο επίσης επηρεάζεται από την πανσέληνο;;; What about that?! Διαβάζω λοιπόν στα madata.gr ότι «Κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά και οι ψυχίατροι υποστηρίζουν πως όλα τα "ακραία" συμβαίνουν γιατί περιμένουμε να συμβούν!»

Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες συνδέουν την πανσέληνο με συμπτώματα όπως κρίσεις αρθρίτιδας και άσθματος, ή ακόμη και προβλήματα στην ουροδόχο κύστη. Όπως διαβάζω σε άρθρο του oneman.gr από το φαινόμενο επηρεάζονται και οι ορμόνες μας: «Ο σεληνιακός κύκλος επηρεάζει την ανθρώπινη αναπαραγωγή, ιδιαίτερα τη γονιμότητα, την εμμηνόρροια και το δείκτη γεννητικότητας, καθώς και γεγονότα που συνδέονται με την ανθρώπινη συμπεριφορά όπως είναι τα τροχαία, τα εγκλήματα και οι αυτοκτονίες», λέει ο δρ Μίκαελ Ζιμέκι από την Πολωνική Ακαδημία Επιστημών.

Στη χώρα μας πάντως επικρατεί ο μύθος ότι πρόκειται για τη μοναδική νύχτα που συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες. Σε πολλές μάλιστα νησιωτικές περιοχές (και το επιβεβαιώνω, ανακαλώντας τις καλοκαιρινές ιστορίες της γιαγιάς Αθηνάς και της φιλενάδας της, Κυριακούλας που με δέος ακούγαμε τα καλοκαίρια στη Χίο!) πίστευαν ότι νεράιδες και ξωτικά πλημμύριζαν τη νύχτα της αυγουστιάτικης πανσελήνου τα δάση, προκειμένου να σκορπίσουν έρωτα σε ό,τι αγγίζουν με το ραβδί τους, ενώ έφευγαν λίγο προτού ξημερώσει, μαγεμένες και οι ίδιες, μοιράζοντας λήθη και συγχώρεση! Σε χωριά της Ηπείρου λέγεται ότι οι μάγισσες μαζεύονται στα ποτάμια. Λούζουν τα μαλλιά τους σε κρυστάλλινα νερά, φτιάχνουν μελόπιτες και με επικλήσεις κατεβάζουν το αυγουστιάτικο φεγγάρι για να κλέψουν λίγη από την πολύτιμη φεγγαρόσκονή του, που γιατρεύει τις ματιασμένες κοπέλες και έχει τη δύναμη να αλλάζει και να μεταμορφώνει τα πάντα!! (το βήμα, 2000)

Επιστημονικές απόψεις; Δοξασίες; Ιστορίες για ρομαντικές ψυχές; Όπως και να χει να απολαύστε το φυσικό αυτό φαινόμενο που μας «μαγεύει» κάθε φορά! Για όσους παραμείνουμε στο «κλεινόν άστυ» παίζουν διάφορες προτάσεις. Τουλάχιστον 71 σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος-χώροι, μουσεία, μνημεία- θα υποδεχτούν την πιο διάσημη πανσέληνο της χρονιάς. Μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ξεναγήσεις, βιντεοπροβολές και παρατηρήσεις άστρων είναι μεταξύ των εκδηλώσεων που θα πλαισιώσουν τον πετυχημένο θεσμό. Για παράδειγμα, στον λόφο του Φιλοπάππου θα πραγματοποιηθεί συναυλία της Φιλαρμονικής του δήμου Αθηναίων, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος της Ελευσίνας θα πλημμυρίσει με μουσική. Πολλά είναι και τα bars της πόλης που διοργανώνουν κάποια εκδήλωση για τη συγκεκριμένη βραδιά, οπότε φρόντισε να ενημερωθείς!

 
Hasta la próxima,

Νούτσι