Covers To Talk About (or listen to!!)

Επέλεξα μία σειρά από αξιοσημείωτες –κατά την άποψή μου πάντα- διασκευές/επανεκτελέσεις γνωστών τραγουδιών. Μην παρεξηγηθώ… συνήθως προτιμώ την πρώτη και κλασική εκτέλεση των κομματιών, αλλά ορισμένες με έχουν βάλει σε βαθιές σκέψεις… (καλό κι αυτό… δε νομίζεις;)

Και ξεκινάω με μία τέτοια…

"Feeling Good" (also known as "Feelin' Good") is a song written by English singer-songwriters Anthony Newley and Leslie Bricusse for the 1965 musical The Roar of the Greasepaint - The Smell of the Crowd starring Cy Grant, who sang the original version of the song. The song has notably been covered by artists such as Nina Simone, Muse… (πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Feeling_Good)

Muse… αμίμητοι, ανεπανάληπτοι… (το απόλυτο live απωθημένο μου! Αγαπώ…)

 

Αγαπημένοι CYANNΑ, το ελληνικό γκρουπ που ακολουθώ πιστά σε όσα περισσότερα live μπορώ! Προτεινόμενο ανεπιφύλακτα… Tο τραγούδι ωστόσο που ακολουθεί ανήκει στους “The Dubrovniks”...

Οι Placebo είναι αδιαμφισβήτητα ένα συγκρότημα που έχει τολμήσει διάφορες επανεκτελέσεις τραγουδιών (με μεγάλη επιτυχία, έρχομαι να προσθέσω!)! Απολαύστε το “Running up the hill”, τραγούδι της Kate Bush!!

 

Οι Depeche Mode έχουν δηλώσει ότι ήταν τεράστια τιμή για αυτούς να τους διασκευάσει ο Johnny Cash… Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Μιλάμε για την απόλυτη καταξίωση-αναγνώριση… Enjoy!

 

Ο πάντα εκκεντρικός Marilyn Manson νομίζω ότι είναι από τους καλλιτέχνες που κάνουν «δικό τους» κάθε κομμάτι που αποφασίζουν να διασκευάσουν! "Tainted Love" is a song composed by Ed Cobb, formerly of The Four Preps, which was originally recorded by Gloria Jones in 1965. It attained worldwide fame after being covered by Soft Cell in 1981 (πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Tainted_Love ).

 

Οι 30 seconds to Mars διασκευάζουν υπέροχα το “Bad Romance” της Lady Gaga:

 

Ακούγοντας τη μοναδική φωνή της Adele να αποδίδει το αγαπημένο μου “Lovesong” των Cure, συνειδητοποίησα ότι μόνο αυτή τη διασκευή θα μπορούσα να δεχτώ για Cure (μη λες μεγάλες κουβέντεεεες...). Τίποτα λιγότερο σοβαρό και όμορφο!

 

Ο Eddie Vedder, η χαρακτηριστική φωνή των Pearl Jam - που εύκολα ερωτεύεσαι - τραγουδάει "βασιλικά"... Elvis Presley!! Λυσάξτε ελεύθερα...

 

Υ.Γ. To be continued...

Hasta la próxima,

Νούτσι**

Κυριακάτικο Brunch στην πόλη (No#1)

Με αφορμή τα γενέθλια φίλης και δεδομένου ότι η κυρία (η φίλη ντε!) είναι παιδί που του αρέσουν τα ξενόφερτα έθιμα και γενικώς τα καινούργια πράγματα, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν brunch! Πρόκειται για ένα γεύμα, μεταξύ πρωινού και μεσημεριανού, που θα συναντήσει κανείς κυρίως στη Νέα Υόρκη (το χεις δει σίγουρα σε σειρές τύπου Sex & the City). Εξ’ ου και η ονομασία άλλωστε: BR(eakfast)(l)UNCH!  Κυριακάτικο κατά κύριο λόγο, δημιουργήθηκε για να καλύψει την αργοπορημένη ανάγκη για πρωινό και την πρώιμη για μεσημεριανό, μετά το σαββατιάτικο ξενύχτι! Τόση μάλιστα είναι η απήχηση που έχει, που πλέον το συναντάει κανείς σε διάφορες χώρες και μετά από ίδια έρευνα, συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλές προτάσεις και στην Αθήνα!! Προσωπικά, μου φάνηκε εξαιρετική ιδέα, ειδικά αν είσαι Έλληνας!!

Όταν ξεκινήσαμε να ψάχνουμε με τις φίλες μου το θέμα brunch, ώστε να το κάνουμε έκπληξη στη φίλη μας, νομίζαμε ότι θα το βρούμε μόνο σε 2-3 γνωστά και πανάκριβα ξενοδοχεία. Προς μεγάλη μας έκπληξη όμως, ανακαλύψαμε πολλά σημεία και πολλά μαγαζιά που το προσφέρουν! Καταλήξαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στην Αίγλη Ζαππείου, αφού την αξιολογήσαμε ως μία κυριλέ επιλογή (κάτι που το θέλαμε για τα γενέθλια της φίλης – μία την έχουμε!) και ταυτόχρονα οικονομικά προσιτή! Κάναμε λοιπόν την κράτησή μας τηλεφωνικά για Κυριακή 06/01/13, μας ενημέρωσαν δε, ότι πρόκειται για μπουφέ, με χρέωση 18 € / άτομο (εξαιρουμένων των ποτών).

Φτάνοντας στο χώρο, συνειδητοποιήσαμε ότι η τηλεφωνική κράτηση ήταν απαραίτητη, καθώς ήταν γεμάτος με κόσμο (ίσως και λόγω των ημερών)! Για το περιβάλλον της «Αίγλης» δεν έχω πολλά να πω! Πρόκειται για έναν ωραίο και προσεγμένο χώρο που ούτως ή άλλως έχουμε επισκεφθεί ήδη αρκετές φορές! Είναι από τα μαγαζιά που φέρουν μια ξεχασμένη χλιδή από άλλη εποχή… αν με ρωτάς!

Το σέρβις θα το χαρακτήριζα μέτριο, καθώς φαινόταν χαμένο στην πολλή δουλειά και χωρίς ιδιαίτερη διάθεση! Ο κόσμος ήταν, είτε νεαρά ζευγάρια με παιδιά (30something), ή -κατά συντριπτική πλειοψηφία- μεγαλύτερης ηλικίας (50something)! Μεταξύ μας, αυτό θα πρέπει να χαροποίησε ιδιαίτερα τη φίλη μου με τα γενέθλια, καθώς ήμασταν μακράν οι νεότεροι εκεί μέσα!!!

Να περάσουμε όμως στο δια ταύτα… το φαγητό! Παρότι η πρώτη μας φορά σε brunch, φτάνοντας στο μπουφέ, καταλάβαμε αμέσως ότι πρόκειται για lunch – καραlunch!! Και να σκεφτεί κανείς ότι είχαμε ήδη παραγγείλει καφέδες… Ο μπουφές, που λες, αποτελείται από φαγητό κανονικό, χωρίς κανένα στοιχείο «πρωινού», ενώ, αν και έλειπε η ποικιλία, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την ποσότητα και την ποιότητα! Θα βρεις πεντανόστιμα πιάτα, όπως κοτόπουλο με κάρυ, χοιρινό με ανανά, πέννες αλά κρεμ, σαλάτες και χωριάτικη τυρόπιτα, με την εγγύηση ενός καταξιωμένου σεφ, ενός καλού μαγαζιού! Στην πορεία παραγγείλαμε και Bloody Mary (το κοκτέιλ που χαρακτηρίζεται ως πρωινό), που όμως αποδείχτηκε Bloody Hell (με την αρμόζουσα βρετανική προφορά πάντα!)!! Να έχετε υπόψη σας ότι απαγορεύεται το κάπνισμα μέσα (σεβαστό, αλλά και αξιοσημείωτο!).

Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι, για brunch (που έτσι θέλει να ονομάζεται, δεν του δώσαμε εμείς τον χαρακτηρισμό ντε και καλά!)… δεν ήταν brunch! Αν το κρίνουμε ως μεσημεριανό, ήταν αρκετά καλό, χωρίς όμως κάποιο εντυπωσιακό στοιχείο που θα με έκανε να ξαναπάω…

Περισσότερη χαρά πήραμε βγαίνοντας, στο χώρο του Ζαππείου, όπου μας αντάμειψε το carousel που είχε στηθεί λόγω των εορτών!!!

 

Υ.Γ. 1. Και εις άλλα με υγεία!
Υ.Γ. 2. Ντε βρε γαϊδαράκο, ντε!!

Hasta la proxima,
Noutsi**

Επιδόρπια must της πόλης (σας έπεσε το ζάχαρο;!)

Ανδριάς: Profiterol που όμοιό του δεν έχετε δοκιμάσει! Tip: προτιμήστε είτε το "12άρι"–να το φχαριστηθεί η ψυχή σας-, είτε ατομικά σε τέλεια πλαστικά κυπελάκια, με ακόμα πιο τέλεια κουταλάκια! (Οργάνωση, όχι αστεία...)

Info: www.andrias.gr

Υποκαταστήματα: Λ. Καποδιστρίου 92, Φιλοθέη και Σεβαστουπόλεως 64, Αμπελόκηποι

 

Κωνσταντινίδης: εκμέκ (κάποιοι προτιμούν το μιλφέιγ, προσωπικά δεν το χω δοκιμάσει γιατί δεν μου αρέσει…) Tip: Προτιμήστε και εδώ τα ατομικά, ώστε να δοκιμάσετε και τις δύο version του, αν και το καϊμάκι νομίζω ότι δεν συγκρίνεται!

Info: www.konstantinidis.gr

Υποκαταστήματα: Ουυυυ, όρεξη να χετε! Βρείτε το κοντινότερο στο site του!

 

Despina: Lemon pie και biscotino σε τούρτα ή ατομικό γλυκό (κάποιοι επιμένουν με το μιλφέιγ… έλεος!)

Info: http://www.despina.gr/

Υποκαταστήματα: Και σε αυτή την περίπτωση ισχύει το επιφώνημα (το «ουυυυ» ντε!)

 

Devil’s cake (αυτό που ο φίλος Ιάκωβος θα περιέγραφε ως «σοκόλαση»!!) στα γνωστά τοις πάσι: TGI Friday’s

Info: http://www.fridays.gr/home/

Υποκαταστήματα: Κηφισιά, Γλυφάδα, Αμπελόκηποι, Κολωνάκι, Μαρίνα Φλοίσβου, Αγ. Δημήτριος, Αστέρας Βουλιαγμένης.

 

ΚΟΣΜΙΚΟΝ: Γαλακτομπούρεκο στο ταψάκι (πάντα φρέσκο)!

Info: http://www.kosmikon.biz/Default.aspx

Υποκαταστήματα: Αγ. Ελευθέριος, Αγ. Νικόλαος, Αγ. Παρασκευή, Π.Φάληρο

Δοκιμάστε όμως και αυτό του Γαλιφιανάκη (και γενικώς όλα τα γλυκά ταψιού)…

Info: http://www.galifianakisminas.gr/

Υποκαταστήματα: Μιχαήλ Βόδα 199, Αθήνα και Ανδρέα Κάλβου 45-47, Ν.Ιωνία

 

MAX PERRY: Υπέροχα ατομικά donuts (να μην αναλύσουμε το γνωστό – βλ.τσουρέκι! Α, πρόσφατα δοκίμασα και brownies… μυθικά!)

Info: http://www.maxperrychocolates.gr/index.php/el/

Υποκαταστήματα: Μην επαναλαμβάνομαι… Βρείτε το κοντινότερο στο site του!

 

Οποιοδήποτε κέικ τραβάει η όρεξή σας από το ομώνυμο CAKE (προσωπική προτίμηση το καροτοκέικ ή κάτι με πολύ σοκολάτα!)

Info: http://www.cake.gr/index_gr.htm

Υποκαταστήματα: Συμβουλευτείτε και εδώ το site για εκείνο που σας εξυπηρετεί!

 

Τρουφάκια μιας μπουκιάς, τάρτα με κρέμα και φράουλες ή τάρτα λεμόνι, υπέροχα χρωματιστά macaron, τούρτα με γεύση μπισκότου και ό,τι άλλο πάρετε βασικά… από τα FRESH!

Info: http://www.wearefresh.gr/

Υποκαταστήματα: Είπαμε… site (λίγα λόγια και σταράτα!)

 

American cookies από το cookie land, που θυμίζουν την άψητη ζύμη των γλυκών που ποτέ δεν μας άφηνε η μαμά να φάμε, γιατί θα πονούσε η κοιλιά μας... Τώρα τι έχεις να πεις μαμά;;;

Info: http://www.cookieland.gr/

Υποκαταστήματα: Παπαδιαμαντοπούλου 150, Γουδή και νέο, Ερμού & Καπνικαρέας 3, Αθήνα.

Υ.Γ. Αν λείπει κάτι από τη λίστα... απλά δεν το χω δοκιμάσει ακόμα!!!

Hasta la proxima,

Νούτσι

Αθήνα, Αύγουστος 2009

Ευχαριστώ θερμά τον φίλο μου Γιώργο Παπαδόπουλο που με άφησε να "φιλοξενήσουμε" τις φωτογραφίες του από βόλτα μας στην Ακρόπολη τον Αύγουστο του 2009!! :)

Η Αθήνα είναι γένους θηλυκού!!

 

Παγκόσμια Ημέρας της Γυναίκας

«Κλίμακα»… ανέβα κι εσύ!

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα έντυπο διαφορετικό από τα καθιερωμένα. «Ο Τύπος του Δρόμου» έγραφε ο τίτλος. Ήταν μόλις το δεύτερο τεύχος του και απ’ ότι διάβασα ανήκε στη Μ.Κ.Ο. «Κλίμακα», φορέα Ανάπτυξης Ανθρώπινου και Κοινωνικού Κεφαλαίου για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού. Πέραν όμως του εκδότη, μου τράβηξε την προσοχή και η συχνότητα της έκδοσης (15νθήμερη γαρ…). «Τι θέματα μπορεί να προκύπτουν ανά δύο εβδομάδες, ώστε να γεμίσουν ένα τέτοιο έντυπο; Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχουν; Μπορεί άραγε να έχει στάνταρντ αναγνώστες;»

Το άνοιξα, πάραυτα, ψάχνοντας (με μια μικρή δυσπιστία, ομολογώ) να βρω τις απαντήσεις που έψαχνα. Η περιέργειά μου άρχισε να ικανοποιείται ήδη από το “editorial” που υπογράφει η Ευδοκία Πρασίνου (επιμελήτρια ύλης). Η «Κλίμακα», γράφει, δημιούργησε τον «τύπο του δρόμου» με απώτερο σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, αλλά (και αυτό το κομμάτι μου άρεσε πολύ που το διάβασα!), πρωτίστως, της πολιτείας. Εξηγεί μάλιστα ότι θα είναι μία πλατφόρμα διαλόγου όσων επιθυμούν να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνία, αλλά και ο δρόμος που θα οδηγήσει, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει, τους άστεγους τύπους στην επανένταξή τους στην κοινωνία. Γιατί κανείς άνθρωπος δεν αξίζει να είναι μια ζωή συνοδοιπόρος της στέρησης, του κινδύνου και της φτώχειας! Μάλιστα, κλείνει το κείμενό της, δανειζόμενη από τον Jose Antonio Abreu, την εξής πεποίθηση: «όσο πιο φτωχοί είμαστε, τόσο πιο αντάξιοι είμαστε σε αυτά τα μεγάλα, τα υψηλά επίπεδα ποιότητας και κουλτούρας».

Οκ… ήταν αρκετό ώστε να συνεχίσω να διαβάζω! Οι σελίδες που ακολούθησαν με διαφώτισαν πλήρως γύρω από το κοινωνικό έργο και τις δράσεις του οργανισμού, ενώ ταυτόχρονα, ενημερώθηκα για θέματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, όπως το trafficking και προβληματίστηκα διαβάζοντας στο «ιστορικό αποτύπωμα των αστέγων» ότι «η ιστορία των αστέγων θα μπορούσε να είναι η ιστορία των κρατών τους, η ιστορία των πολιτισμών τους, των κοινωνιών τους και των συστημάτων τους». (Αλήθεια, τι θα έγραφε η δική μας ιστορία; δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ παραπέρα…).

Η εφημερίδα φέρει και ένα πολύ «φρέσκο» ένθετο, το «Καλειδοσκόπιο», φοιτητικό περιοδικό, όπως το περιγράφουν οι ειδήμονες, που φιλοξενεί μικρά άρθρα με ποικίλη θεματολογία. Στο τέλος δε, οι συντάκτες, μοιράζονται με τους αναγνώστες διάφορα μικρά «μυστικά»!

Προσωπικά, το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο εύγε στο ανθρώπινο δυναμικό της «Κλίμακας» για την προσπάθεια, την όρεξη και κυρίως… την όρεξη για προσπάθεια!

Υ.Γ. 1: Ενημερωθείτε για την Μ.Κ.Ο. «Κλίμακα», μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του Οργανισμού: www.klimaka.org.gr

Υ.Γ. 2: Κάθε Σάββατο βράδυ, η «Κλίμακα» βάζει το μεζέ και τα ποτά και εμείς ό,τι έχουμε ευχαρίστηση στον κουμπαρά της! Το «γλέντι» στήνεται στο Κέντρο Στήριξης Αστέγων (Κωνσταντινουπόλεως 30, Κεραμεικός) και μπορείς να κρατήσεις θέσεις με ένα τηλεφώνημα στο 210-34.10.462!

Υ.Γ. 3: Είναι ιδέα μου ή κάτι έχει αλλάξει στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα; Η γενιά μας μου έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Ελπίζω να μη με απογοητεύσει…

¡Viva la revolución!

Hasta la proxima,
*Νούτσι*

Και ο λαγός τρελάθηκε (;)

Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό για τα Πετράλωνα και όχι άδικα θα προσθέσω εγώ με τη σειρά μου. Διατηρώντας τα χαρακτηριστικά μιας γειτονιάς βγαλμένη από άλλη εποχή, είναι αυτό που λέμε κέντρο-απόκεντρο. Καθώς λοιπόν τα μαγαζιά ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και ενώ θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για το νέο χιπ της εποχής, ο κόσμος που θα δεις να κυκλοφορεί είναι νεαρής ηλικίας και δεν έχει καμία σχέση με το «στημένο» κόσμο άλλων δημοφιλών περιοχών.

Μεταξύ των πολλών επιλογών που προσφέρει η περιοχή, ο «Σαλός Λαγός» στην οδό Τρώων  (& Αιολέων γωνία) είναι ίσως η πλέον αξιοσημείωτη! Ένα μικρό μαγαζί που ο εσωτερικός του χώρος θα σου θυμίσει κάτι από φοιτητικό καφενείο. Με μία πιο προσεκτική ματιά όμως, θα διαπιστώσεις ότι η διακόσμηση είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, ενώ το στοιχείο της τέχνης δε λείπει από το χώρο.

Η αλήθεια είναι ότι πάει καιρός από την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το «λαγό» και από τότε καθιερώθηκε, αυτομάτως, ως στέκι. (Εδώ κολλάει το «λαγός τη φτέρη κούναγε, κακό του κεφαλιού του!) Με κέρδισε τόσο ο ζεστός χώρος, όσο και οι εκπληκτικές γεύσεις. Ειλικρινά δε θυμάμαι να έχω δοκιμάσει κάποιο πιάτο που να μην ήταν καλό. Παρόλα αυτά, στα must θα έβαζα το «μπουκιά και συχώριο» χουνκιάρ μπεγιεντί και το εξαιρετικό ρακόμελο! Το χοιρινό κότσι είναι επίσης ένα από τα δυνατά χαρτιά του μαγαζιού (αν και για να είμαστε δίκαιοι, έχω ακούσει ότι κάποιες φορές τυχαίνει να μην είναι τόσο νόστιμο…), ενώ η σαλάτα «σαλός λαγός» ξεφεύγει από την κλασική συνταγή σαλάτας-υπερπαραγωγή (βλ. ρόκα, παρμεζάνα, κοτόπουλο, μέλι, βινεγκρέτ κλπ! Μη μου πεις ότι δεν την έχεις φάει εκατομμύρια φορές;!).

Το στοιχείο όμως που κάνει το μαγαζί αυτό τόσο ξεχωριστό, ώστε να έχει φανατικούς θαμώνες, είναι οι ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Οι μερίδες είναι σχετικά μικρές (τύπου μεζέ), ωστόσο, σου δίνουν τη δυνατότητα να δοκιμάσεις μία μεγάλη ποικιλία διαφορετικών πιάτων. Προσωπικά, δεν έχω πληρώσει ποτέ παραπάνω από 15 €.

Ένα είναι το σίγουρο με το «λαγό»… θα σε τρελάνει!!

Υ.Γ. Προτείνω να διαλέξεις μία μέρα εκτός Σαββατοκύριακου για να το επισκεφτείς, καθώς η περίπτωση να μη βρεις κενό τραπέζι είναι μεγάλη. Και αν τελικά βρεις, θα πρέπει να «δεχτείς» τη βαβούρα στη σάλα και την καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση.

Hasta la proxima,

*Νούτσι*