Open Walk Athens - review

 

Πολλά είχα ακούσει για την εκτεταμένη δράση των Atenistas. Την αθεράπευτη δημιουργικότητα, την παιδική φαντασία, την αυτοθυσία και τη διάθεση αυτής της ομάδας συμπολιτών μας. Όταν η φίλη Τζου μου πρότεινε να συμμετέχουμε στο Open Walk  με θέμα «γεύσεις του κέντρου», αποφάσισα ότι ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να γνωρίσω από κοντά τα παιδιά. Αυτό που δεν φαντάστηκα ήταν ότι στην πραγματικότητα θα γνώριζα από κοντά την πόλη μου…

Το ραντεβού είχε οριστεί στο «Αριστοκρατικόν» (Βουλής 7). Φτάνοντας μας υποδέχτηκαν οι πρώτοι εθελοντές, οι οποίοι μας προμήθευσαν με το γαστρονομικό χάρτη που κατέγραφε την πορεία της βόλτας μας και φυσικά τις στάσεις που θα κάναμε. Βάλαμε το διακριτικό μας («Open Walker») ώστε να ξεχωρίζουμε από το υπόλοιπο πλήθος, δεχτήκαμε με περίσσια χαρά το πρώτο μας κέρασμα – ένα εξαιρετικό σοκολατάκι με ξηρούς καρπούς – και ξεκινήσαμε τον περίπατο!

 

Ο χάρτης – και το πλήθος ομολογουμένως - μας οδήγησε σε γειτονιές και δρόμους του κέντρου που δε θα τολμούσα να πάω μόνη. Από τις καλύτερες στιγμές της διαδρομής μας, θα συμπεριλάβω σίγουρα την «Πνύκα» (Πετράκη 24), τον παραδοσιακό φούρνο με το εξαίσιο ψωμί που μόνο σε χωριό μπορεί να δοκιμάσεις. Σημειωτέον, το σιτάρι - σου λέει - αλέθεται σε πετρόμυλο.

 

Περνώντας από την Ευριπίδου μας παρέσυραν τα αρώματα των μπαχαρικών, τα οποία και χαζέψαμε για αρκετή ώρα! Στο «Μιράν» (Ευριπίδου 45) δε, γευτήκαμε ποικιλία από διάφορα αλλαντικά – οι τολμηροί μάλιστα δοκίμασαν και τον περιβόητο παστουρμά – τα οποία συνόδευαν με τσιπουράκι! Πριν φύγουμε, φροντίσαμε να απαθανατίσουμε το υπέροχο ντεκόρ από κρεμαστά αλλαντικά που σε έβαζαν σε πραγματικό πειρασμό αρπαγής!!

 

Συνεχίζοντας στην πλατεία θεάτρου, η ταβέρνα «Κληματαριά» ήταν πραγματική αποκάλυψη! Το μαγαζί που μετράει ήδη 85 χρόνια ιστορίας, είναι ένας μικρός παράδεισος! Έχει μια μικρή αυλίτσα που θυμίζει νησί, την οποία «σκεπάζει», τι άλλο; μία κληματαριά! Εκεί μας τράταραν ρακή και παξιμαδάκια με καπαροσαλάτα, αλλά από τις κλεφτές ματιές μου στην κουζίνα παρατήρησα ότι μαγείρευαν σε τεράστιες γάστρες, χοιρινό κότσι και άλλα καλούδια!  

 

Στου «Ζαφόλια» (Σοφοκλέους 17) δοκιμάσαμε μία υπέροχα πικάντικη φέτα, κεφαλοτύρι Αμφιλοχίας, αλλά και γραβιέρα Κρήτης με παξιμαδάκι! Από το 1916 – παρακαλώ πολύ! – αρχικά είχε δική του παραγωγή, αλλά τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται σταθερά με προμηθευτές από όλη την Ελλάδα, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να δοκιμάσεις ό,τι τυρί τραβάει η όρεξή σου!

Σοφοκλέους & Στρέιτ 1-3, στη «Φωλιά του μελιού» δοκιμάσαμε αγνό μέλι που παράγουν και εμπορεύονται οι ίδιοι, πάνω από 30 χρόνια τώρα. Εκτός όμως από μέλι θα βρεις βασιλικό πολτό, γύρη, κηρήθρα και κηραλοιφή – φυσικό γιατρικό για ανοιχτές πληγές.

Λίγο πιο κάτω, στη «Λημνία γη» (Σοφοκλέους 18) δοκιμάσαμε ντόπια προϊόντα, όπως κρασί και τυρί, ενώ ψωνίσαμε και μερικά καλούδια του νησιού! Ο ιδιοκτήτης έχει βαλθεί να γνωρίσουμε την ιδιαίτερη πατρίδα του, δηλώνοντας μάλιστα ότι «για τη Λήμνο κλαις δυο φορές: μία όταν πηγαίνεις και μία όταν φεύγεις». Στα υπ’ όψιν…

Κλείνοντας τη βόλτα μας είπαμε να δοκιμάσουμε και τους λουκουμάδες του «Κρίνου» (Αιόλου 87), κάτι που δεν καταφέραμε ποτέ, μιας και η ουρά που είχε σχηματιστεί ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική! Οι γύρω πάντως φαίνονταν ιδιαίτερα ευτυχείς με αυτό που γεύονταν!

Για τη λήξη της γαστρονομικής βόλτας, οι Atenistas είχαν διοργανώσει γλέντι στο «Καφενείο των μουσικών» (Σατωβριάνδου 29), για το οποίο μάθαμε τα καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι εμείς προτιμήσαμε να διαχωριστούμε από την ομάδα, αλλά ένα είναι σίγουρο… οι δρόμοι μας θα διασταυρωθούν και πάλι λίαν συντόμως!

 

Hasta la próxima,

Νούτσι.

 

 

 

 

The Bedroom Project VOL. I

Όπως σου υποσχέθηκα... επέστρεψα για να σου μιλήσω σχετικά με τη διακόσμηση της κρεβατοκάμαρας.

Καταρχήν, έχω να δηλώσω ότι η κρεβατοκάμαρα είναι το πιο προσωπικό μας δωμάτιο, επομένως, θεωρώ ότι θα πρέπει να έχει κάτι από το χαρακτήρα μας. Όχι τόσο για τη μόστρα του πράγματος, όσο γιατί είναι το δωμάτιο που, περισσότερο από όλα τα άλλα, θα πρέπει να μας χαλαρώνει και να νιώθουμε όμορφα και άνετα! Να νιώθουμε ο εαυτός μας δηλαδή και όχι ξένοι, όπως στο υπνοδωμάτιο κάποιου άλλου ενδεχομένως!!

Οι σημερινές μου προτάσεις έχουν να κάνουν με το κρεβάτι. Είτε το κρεβάτι σου έχει κάτι που δεν σου αρέσει για προσκέφαλο, είτε – όπως το δικό μου - δεν έχει καθόλου, μπορούμε να το αλλαξουμε! Προσωπικά, μέχρι πρότινος είχα μία ταπετσαρία στον τοίχο πίσω από το κρεβάτι μου, τώρα όμως που έφυγε, πρέπει να βρω κάτι ώστε να μη φαίνεται κενό! Και ιδού τι ενδιαφέρον βρήκα σε αναζήτησή μου στο διαδίκτυο:

 

Μία ωραία και "ζεστή" ιδέα, είναι να βάλεις μία μαξιλάρα στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι σου!      - Άσε που λογικά αυτό θα είναι σούπερ αναπαυτικό για να διαβάζεις το βιβλίο σου!

Αν θέλεις κάτι πολύ ιδιαίτερο, μου αρέσει πολύ η ιδέα να βάλεις κάποιο καθρέφτη για προσκέφαλο! Κοίτα όμως να μην έχεις άλλο καθρέφτη στο δωμάτιο... μην το παρακάνεις!

 

 

Πολύ μοδάτη ιδέα και επίσης ιδιαίτερη, η οποία μάλιστα θα σε βοηθήσει να δώσεις χρώμα - αν θες - στο δωμάτιο είναι τα τύπου παλιά πατζούρια! Άσε που τα αλλάζεις χρώμα όποτε θες...



 

 

Τέλος, αυτό που ξεχώρισα είναι διάφορες δημιουργίες με ξύλο. Δες και διάλεξε τι σου πάει και τι σου αρέσει, βεβαίως βεβαίως!

 

Hasta la próxima,

Noutsi

 

Ώρα για αλλαγές!

Ήρθε το φθινόπωρο, τελείωσε το γλυκό κι ανέμελο καλοκαιράκι, που σε βρήκε ως επί το πλείστον κάπου εκτός σπιτιού. Τώρα μπήκες για τα καλά στο πρόγραμμα και τη ρουτίνα σου, η μέρα μίκρυνε, η χαριτωμένη ζεστούλα έφυγε και μαζί της πήρε και το επίδομα αδείας και το μισθό και κάτι οικονομίες που ίσως είχες στην άκρη. Με λίγα λόγια… ήρθε η ώρα να μαζευτούμε – και να παραμείνουμε – σπίτι μας! Πώς θα γίνει αυτό; Πρέπει με κάθε τρόπο να το κάνουμε όσο πιο εύκολο και ευχάριστο γίνεται.

Σου έχω προτάσεις! Ξεκίνα ομορφαίνοντας το σπίτι σου! Είχες από καιρό στο μυαλό να κάνεις κάτι αλλαγές και όλο τις μετέφερες. Ε, ήρθε η ώρα να γίνουν. Δεν χρειάζονται πάντα χρήματα για να αλλάξεις το χώρο και μαζί τη διάθεσή σου!

Μπορείς να αρχίσεις συμμαζεύοντας και καθαρίζοντάς το. Πόσο πιο όμορφα και χαλαρά νιώθεις σε ένα σπίτι που λάμπει από καθαριότητα και που όλα είναι σε τάξη; Οργάνωσε τα συρτάρια σου, μάζεψε τα ράφια σου, ξεκίνα να κρύβεις σιγά σιγά τα καλοκαιρινά - όσο βαρύ κι αν είναι! Όταν ανοίξεις το πακέτο με τα φθινοπωρινά, θα θυμηθείς κάποια ρούχα που είχες ξεχάσει πόσο σου άρεσαν και ξαφνικά θα βρεις το κέφι να τα φορέσεις – και μαζί έρχεται και το κέφι για το φθινόπωρο! Διαβολικό… το ξέρω!

 

Προκείμενου να αποκοπείς όσο το δυνατόν πιο σταδιακά από το καλοκαίρι και από τις μυθικές διακοπές σου, διάλεξε 3 - 4 από τις αγαπημένες φωτογραφίες σου, εκτύπωσέ τις και είτε στόλισέ τις σε όμορφα καδράκια, είτε φτιάξε ένα όμορφο κολάζ, παρέα και με άλλα αντικείμενα που μπορεί να θυμίζουν το φετινό καλοκαίρι σου!

Σκέψου να αλλάξεις και λίγο τη διαρρύθμιση του σπιτιού. Ακόμα και ένα δωμάτιο αρκεί για να σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο σπίτι! Τι κι αν δε σε βολέψει τελικά ή το αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι τόοοσο καλό, όσο το αρχικό;! Ένας – δύο μήνες με τη νέα διαρρύθμιση αρκούν για να νιώσεις ανανέωση και να δεις με ακόμα καλύτερη διάθεση την αρχική σου διαρρύθμιση!

 

Με πολύ λίγα χρήματα δε, μπορείς να αλλάξεις ένα μικρό δωμάτιο, όπως είναι το μπάνιο. Πώς; Θα αγοράσεις μία καινούργια κουρτίνα μπάνιου και ένα ολοκαίνουργιο σετ πετσέτες και χαλάκι! Αν θες να το τερματίσεις, αλλάζεις και όλο το σετ που περιλαμβάνει το δοχείο για τις οδοντόβουρτσες, το υγρό σαπούνι, το καλαθάκι και το πιγκάλ… αν θες είπα!

 

Κάτι που με βοηθάει πάντα είναι να αγοράζω λουλούδια! Δε χρειάζεται να ξοδευτείς. Αν στη γειτονιά σου έχετε λαϊκή αγορά, μπορείς να βρεις πολύ όμορφα και φρέσκα λουλουδάκια, τα οποία θα σου κρατήσουν συντροφιά και θα δώσουν χρώμα στο χώρο σου για τουλάχιστον 5-6 μέρες! Αν θες κάτι πιο μόνιμο, πάρε κάτι σε γλαστράκι. Προσωπικά πήρα μία λεβάντα που και όμορφο παρουσιαστικό έχει και μυρίζει υπέροχα και ένα δενδρολίβανο, που τρελαίνομαι να το χρησιμοποιώ στη μαγειρική!

 

Άντε, καλή επιτυχία στις αλλαγές!  Και στείλε και καμιά φωτό από τις δικές σου ιδέες!

Υ.Γ. Εγώ επιτέλους, μετά από 4 χρόνια, πήρα απόφαση να βγάλω μία ταπετσαρία από το υπνοδωμάτιό μου, που αν και υπέροχη, δεν ταίριαξε τελικά καθόλου με το στυλ του υπόλοιπου δωματίου! Και μετά το έβαψα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό όπως ανέφερα και στο προηγούμενο ποστ! Και μόνο αυτή η κίνηση όμως έχει αλλάξει χαρακτήρα και ύφος στο δωμάτιο! Τώρα ψάχνομαι με περαιτέρω διακοσμητικές ιδέες για το υπνοδωμάτιο και επειδή έχω τσεκάρει ήδη κάποια πράγματα άξια αναφοράς, θα επιστρέψω να στα θέσω αναλυτικά υπόψη πολύ σύντομα!

Hasta la próxima,

Νούτσι.

... και του μπογιατζή ο κόπανος

Μη ρωτήσεις πώς μου ήρθε η ιδέα. Καταρχήν, από τότε που σχεδίαζα τη δημιουργία αυτού του blog - τουτουνού δηλαδή - είχα στο μυαλό μία τέτοια "στήλη". Μου αρέσουν πολύ οι λαϊκές ρήσεις, οι παροιμίες, τα ρητά γενικά - θα το χεις ήδη υποψιαστεί από τις ονομασίες που έχουν κάποιες κατηγορίες άρθρων - και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σημασία τους, η ιστορία και η προέλευσή τους. Είμαι αυτή που όποτε ακούσει κάτι ενδιαφέρον και καινούργιο, το σημειώνει στο ειδικό μπλοκάκι της - ένας θεός ξέρει τι καζούρα έχω υποστεί από φίλους. Ναι Αλέξη. Σε σένα αναφέρομαι. Η καλύτερη πηγή μου είναι βέβαια η γιαγιά Αθηνά... πραγματικός θησαυρός! Προς το παρόν συγκενρώνω υλικό. Κάποια στιγμή θα στο θέσω υπόψη...

 

"Τα μυαλά σου και μια λίρα και του Μπογιατζή ο κόπανος"

 

"Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός φοροεισπράκτορας, που γύριζε στα διάφορα σπίτια των Χριστιανών και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο. Ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Ήταν δύο μέτρα περίπου ψηλός και το άγριο πρόσωπο του ήταν κατάμαυρο και βλογιοκομμένο. Οι Έλληνες, μόνο που τον έβλεπαν, τους κοβόταν η ανάσα.
Ο λόρδος Βύρωνας που τον γνώρισε από κοντά, γράφει ότι έμοιαζε σαν δαίμονας, που ξεπήδησε από την κόλαση κι ότι τα παιδιά πάθαιναν ίλιγγο τρόμου, όταν τον αντίκριζαν, ξαφνικά μπροστά τους.
Ο Κιουλάκ Βογιατζή κρατούσε πάντοτε στα χέρια του ένα κοντόχοντρο κόπανο και με αυτόν απειλούσε τους χριστιανούς. Έλεγε, δηλαδή ότι θα τους σπάσει το κεφάλι, αν δεν του έδιναν μια χρυσή λίρα ή δύο φλουριά, όπως απαιτούσε ο κεφαλικός φόρος κάθε έξι μήνες.
Ο Αλβανός, όμως αυτός ήταν τόσο κουτός, ώστε δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης. Έτσι, πολλοί Έλληνες που δεν είχαν να πληρώσουν, του έδιναν μερικές μπρούτζινες δεκάρες, που τις γυάλιζαν προηγούμενα, για να φαίνονται χρυσές και τον ξαπόστελναν. Από τότε, λοιπόν, έμεινε η φράση «Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος», που τη λέμε συνήθως για τους ελαφρόμυαλους. Μπογιατζής δεν ήταν άλλος από τον Κιουλάκ Βογιατζή με τον κόπανό του."

 

Υ.Γ.1. Το κείμενο το δανείστηκα από το http://ariscap.blogspot.gr/ . Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, δηλαδή!! Προσπάθησα αρκετές φορές να κάνω reblog αλλά εις μάτην...

Υ.Γ.2. Βάφω το σπίτι μου αυτές τις μέρες...

Υ.Γ.3. Δείξτε κατανόηση.

 

 

Just a tiny little girl in the chaotic world (of painting!!).

A kai mh ksexasw...

Hasta la próxima,

noutsaki :)