Open Walk Athens - review

 

Πολλά είχα ακούσει για την εκτεταμένη δράση των Atenistas. Την αθεράπευτη δημιουργικότητα, την παιδική φαντασία, την αυτοθυσία και τη διάθεση αυτής της ομάδας συμπολιτών μας. Όταν η φίλη Τζου μου πρότεινε να συμμετέχουμε στο Open Walk  με θέμα «γεύσεις του κέντρου», αποφάσισα ότι ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να γνωρίσω από κοντά τα παιδιά. Αυτό που δεν φαντάστηκα ήταν ότι στην πραγματικότητα θα γνώριζα από κοντά την πόλη μου…

Το ραντεβού είχε οριστεί στο «Αριστοκρατικόν» (Βουλής 7). Φτάνοντας μας υποδέχτηκαν οι πρώτοι εθελοντές, οι οποίοι μας προμήθευσαν με το γαστρονομικό χάρτη που κατέγραφε την πορεία της βόλτας μας και φυσικά τις στάσεις που θα κάναμε. Βάλαμε το διακριτικό μας («Open Walker») ώστε να ξεχωρίζουμε από το υπόλοιπο πλήθος, δεχτήκαμε με περίσσια χαρά το πρώτο μας κέρασμα – ένα εξαιρετικό σοκολατάκι με ξηρούς καρπούς – και ξεκινήσαμε τον περίπατο!

 

Ο χάρτης – και το πλήθος ομολογουμένως - μας οδήγησε σε γειτονιές και δρόμους του κέντρου που δε θα τολμούσα να πάω μόνη. Από τις καλύτερες στιγμές της διαδρομής μας, θα συμπεριλάβω σίγουρα την «Πνύκα» (Πετράκη 24), τον παραδοσιακό φούρνο με το εξαίσιο ψωμί που μόνο σε χωριό μπορεί να δοκιμάσεις. Σημειωτέον, το σιτάρι - σου λέει - αλέθεται σε πετρόμυλο.

 

Περνώντας από την Ευριπίδου μας παρέσυραν τα αρώματα των μπαχαρικών, τα οποία και χαζέψαμε για αρκετή ώρα! Στο «Μιράν» (Ευριπίδου 45) δε, γευτήκαμε ποικιλία από διάφορα αλλαντικά – οι τολμηροί μάλιστα δοκίμασαν και τον περιβόητο παστουρμά – τα οποία συνόδευαν με τσιπουράκι! Πριν φύγουμε, φροντίσαμε να απαθανατίσουμε το υπέροχο ντεκόρ από κρεμαστά αλλαντικά που σε έβαζαν σε πραγματικό πειρασμό αρπαγής!!

 

Συνεχίζοντας στην πλατεία θεάτρου, η ταβέρνα «Κληματαριά» ήταν πραγματική αποκάλυψη! Το μαγαζί που μετράει ήδη 85 χρόνια ιστορίας, είναι ένας μικρός παράδεισος! Έχει μια μικρή αυλίτσα που θυμίζει νησί, την οποία «σκεπάζει», τι άλλο; μία κληματαριά! Εκεί μας τράταραν ρακή και παξιμαδάκια με καπαροσαλάτα, αλλά από τις κλεφτές ματιές μου στην κουζίνα παρατήρησα ότι μαγείρευαν σε τεράστιες γάστρες, χοιρινό κότσι και άλλα καλούδια!  

 

Στου «Ζαφόλια» (Σοφοκλέους 17) δοκιμάσαμε μία υπέροχα πικάντικη φέτα, κεφαλοτύρι Αμφιλοχίας, αλλά και γραβιέρα Κρήτης με παξιμαδάκι! Από το 1916 – παρακαλώ πολύ! – αρχικά είχε δική του παραγωγή, αλλά τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται σταθερά με προμηθευτές από όλη την Ελλάδα, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να δοκιμάσεις ό,τι τυρί τραβάει η όρεξή σου!

Σοφοκλέους & Στρέιτ 1-3, στη «Φωλιά του μελιού» δοκιμάσαμε αγνό μέλι που παράγουν και εμπορεύονται οι ίδιοι, πάνω από 30 χρόνια τώρα. Εκτός όμως από μέλι θα βρεις βασιλικό πολτό, γύρη, κηρήθρα και κηραλοιφή – φυσικό γιατρικό για ανοιχτές πληγές.

Λίγο πιο κάτω, στη «Λημνία γη» (Σοφοκλέους 18) δοκιμάσαμε ντόπια προϊόντα, όπως κρασί και τυρί, ενώ ψωνίσαμε και μερικά καλούδια του νησιού! Ο ιδιοκτήτης έχει βαλθεί να γνωρίσουμε την ιδιαίτερη πατρίδα του, δηλώνοντας μάλιστα ότι «για τη Λήμνο κλαις δυο φορές: μία όταν πηγαίνεις και μία όταν φεύγεις». Στα υπ’ όψιν…

Κλείνοντας τη βόλτα μας είπαμε να δοκιμάσουμε και τους λουκουμάδες του «Κρίνου» (Αιόλου 87), κάτι που δεν καταφέραμε ποτέ, μιας και η ουρά που είχε σχηματιστεί ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική! Οι γύρω πάντως φαίνονταν ιδιαίτερα ευτυχείς με αυτό που γεύονταν!

Για τη λήξη της γαστρονομικής βόλτας, οι Atenistas είχαν διοργανώσει γλέντι στο «Καφενείο των μουσικών» (Σατωβριάνδου 29), για το οποίο μάθαμε τα καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι εμείς προτιμήσαμε να διαχωριστούμε από την ομάδα, αλλά ένα είναι σίγουρο… οι δρόμοι μας θα διασταυρωθούν και πάλι λίαν συντόμως!

 

Hasta la próxima,

Νούτσι.