Κυριακάτικο Brunch στην πόλη (No#3)

 

Για το “N.Y. Sandwiches” στους Αμπελόκηπους (Σινώπης 3) ήξερα ήδη ότι έχει εκπληκτικά sandwiches και burgers και ότι κάνει delivery σε ένα αρκετά ευρύ φάσμα περιοχών (πραγματικά εντυπωσιακό!). Αυτό που δε γνώριζα όμως ήταν ότι κάθε Σ/Κ διαφοροποιεί τις επιλογές του καταλόγου αναλόγως και προσφέρει, τι άλλο; Νεοϋορκέζικο Brunch! Δεν ξέρω αν πρόσεξες το θετικό μήνυμα… το διοργανώνει και Σάββατο!

Η πρώτη απόπειρα να το δοκιμάσουμε απέβη μοιραία, καθότι πήγαμε Κυριακή με μία φίλη χωρίς κράτηση – μεγάλο θράσος από μέρους μας! Όπως θα έλεγε η γιαγιά μου: «Κίνησε η αλεπού να πάει στο παζάρι κι ήταν η μέρα Σάββατο»! Αυτό μπορώ να πω, όμως, ότι μας κίνησε ακόμα περισσότερο την περιέργεια και έτσι την Κυριακή που μας πέρασε, έχοντας φροντίσει ήδη με κράτηση για το τραπέζι μας, πήγαμε να το δοκιμάσουμε – να χλαπακιάσουμε βασικά πήγαμε… ας είμαστε ειλικρινείς!!

Το μαγαζάκι είναι σα να βρίσκεται όντως κάπου στο Μανχάταν, σε φάση που περιμένεις να βρεις μέσα την Κάρυ Μπράτσο με τις υπόλοιπες φιλενάδες της!! Μικρό, υπέροχα διακοσμημένο, με δύο μεγάλα τραπέζια - τύπου τραπεζαρίας - που κάνουν τις παρέες να ενώνονται και να τρώνε μαζί και δύο ψηλούς πάγκους με σκαμπό! Μάλιστα διαθέτει και καρεκλάκι φαγητού για μωρά! Από τα καλύτερα χαρακτηριστικά όμως, είναι το νεαρό, ευγενέστατο και χαρούμενο προσωπικό του (ήδη από το τηλέφωνο που πήρα για κράτηση μου έκανε εντύπωση!).

 

Το μενού κινείται πάνω-κάτω στις κλασσικές συνταγές ενός brunch, με ξεχωριστά πιάτα τη σούπα ημέρας, τα bagels (νεοϋορκέζικα σαντουιτσάκια) και κάποια πιάτα ημέρας που δε θα βρεις στον κατάλογο, σε ενημερώνει ο σερβιτόρος σχετικά. Υπάρχει μάλιστα ζεστός καφές φίλτρου που προσφέρεται δωρεάν και οι σερβιτόροι φροντίζουν να σου ανανεώνουν συχνά – κρόσσια τα νεύρα σου! Μπορείς να επιλέξεις να πιεις βέβαια και ένα φυσικό χυμό – εμείς πήραμε πορτοκάλι – ή το Mimosa (γνωστό κοκτέιλ για μεσημεριανές ώρες!). Από φαγητό, ξεκινήσαμε με “Scrambled Eggs”, “Breakfast Bagel” (τηγανητό αυγό μέσα σε bagel), ενώ από τα πιάτα ημέρας, δοκιμάσαμε την ομελέτα με σπαράγγια και τυρί προβολόνε και σε διαβεβαιώνω… ήταν όλα υπέροχα! Συνεχίζοντας, μοιραστήκαμε ανά δύο, το ζουμερό και γευστικότατο Bacon Cheeseburger, που συνοδευόταν από πικάντικες τηγανητές πατάτες – οι οποίες σημειωτέον κόβονται καθημερινά στο χέρι! Κλείσαμε δε, με ό,τι καλύτερο έχει να σου προσφέρει ένα brunch… puncakes, που συνοδεύονταν από maple syrup και dulche de leche.

Για όλα αυτά πληρώσαμε 12 € το άτομο, γεγονός που με εξέπληξε ευχάριστα, καθότι το στάνταρντ μενού του μαγαζιού είναι ελαφρώς τσιμπημένο. Σε κάθε περίπτωση όμως, να θυμάσαι ότι σε αποζημιώνει σίγουρα η ποιότητα…

Υ.Γ.1 Το κους-κους της ημέρας: Φύγαμε μόνο και μόνο για να ελευθερώσουμε το σημείο που καθόμασταν – με δόλο ομολογουμένως – όταν μία γκόμενα ζήτησε με το ανάλογο ύφος από τη σερβιτόρα να κάτσουν με το γκόμενό της όσο πιο μακριά από την κουζίνα γίνεται, για να μην μυρίσουν τα ρούχα τους. Καταλαβαίνεις ότι καθόμασταν ΔΙΠΛΑ στην κουζίνα και φυσικά δεν υπήρχε άλλη κενή θέση, όταν σηκωθήκαμε! Ναι, ναι… τέτοιοι άνθρωποι είμαστε!!

Υ.Γ.2. Το “nys” έχει μεγάλη διαδικτυακή κινητικότητα! Επισκέψου την ιστοσελίδα του www.nys.gr για να χαζέψεις το μενού, το μαγαζί και τις περιοχές που εξυπηρετεί με delivery και ενημερώσου για τις εξελίξεις και τα νέα του, στο προφίλ του στο Facebook: https://www.facebook.com/pages/New-York-Sandwiches.

Hasta la próxima,

Noutsi

Μια trattoria βγαλμένη από παραμύθι!

 Με την ασκούμενη Έφη και τη συνάδελφο Τζίνα να λένε τα καλύτερα, αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια φίλων στο Ιταλικό “Sette” (Γρ. Γυφτοπούλου 7, Χαλάνδρι). Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου, το μαγαζί μου «τράβηξε» αμέσως το βλέμμα, με την ξεχωριστή αισθητική του! Πλησιάζοντας και μπαίνοντας στο χώρο, ανακάλυπτα όλο και περισσότερα στοιχεία που μου άρεσαν!! Πρόκειται για ένα πολύ μικρό, κουκλίστικο μαγαζάκι, με έντονα χρώματα και υπέροχα τραπεζάκια (με διαφορετικές καρέκλες!). Ο εσωτερικός χώρος διαθέτει ελάχιστα τραπέζια, είναι διακοσμημένος με κρυστάλλινα φωτιστικά, ζεστά γήινα χρώματα, ενώ το ρουστίκ στοιχείο είναι διάχυτο. Ο εξωτερικός του χώρος, επίσης με περιορισμένο αριθμό τραπεζιών, περιβάλλεται από μία κόκκινη πέργκολα με τζαμαρία, που θυμίζει κάποιο σπιτάκι παραμυθιού - δεν έχω καταλήξει ποιο… ίσως των επτά νάνων!

Ο κατάλογος… πλούσιος, γεμάτος πιάτα της γειτονικής Ιταλίας, άλλα κλασσικά και άλλα λίγο παραλλαγμένα. Εμείς αποφασίσαμε να κινηθούμε στα τυπικά ιταλικά μονοπάτια και παραγγείλαμε τη σαλάτα “Caprese”, λίγο διαφορετική από την κλασσική –όχι απαραίτητα με την καλή έννοια. Από ορεκτικά, ξετρελαθήκαμε με την ποικιλία από “Bruschette” και τα μανιτάρια αλά κρεμ “Funghi con panna”! Για κυρίως επιλέξαμε δύο διαφορετικά ριζότο (“con funghi porcini e salsa tartufo” και “ con funghi pleurotus e bacon”) και δύο πιάτα ζυμαρικών (“Linguine con scampi e olio oli tartufo” και “Papardelle carbonara con prosciutto”). Μείναμε όλοι πολύ ευχαριστημένοι από τα πιάτα μας – και τα πιάτα των άλλων δηλαδή, γιατί φυσικά και δοκιμάσαμε ο ένας του άλλου -  αλλά πρέπει να σημειώσω ότι μακράν καλύτερο ψηφίζω τα λιγκουίνι – δική μου επιλογή, στον κατάλογο είναι με σπαγγέτι -  με καραβιδοουρά και λάδι τρούφας. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Α, να μην ξεχάσω… το μοναδικό πράγμα που με απογοήτευσε στο “Sette” ήταν η ποικιλία από ψωμάκια και κριτσίνια – ξέρεις, αυτά που φέρνουν κλασσικά σε όλα τα ιταλικά εστιατόρια… ε αυτά ήταν χάλια! Το ψωμί ήταν φέτες από δύο – ελληνικότατα και όχι φρεσκότατα – καρβέλια και τα κριτσίνια ένα είδος και μάλιστα συσκευασμένα. Δε βαριέσαι, κρατήσαμε αμείωτη την όρεξή μας για τα υπόλοιπα που άξιζαν! 

Δοκιμάσαμε επίσης το λευκό κρασί του μαγαζιού, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν γευστικότατο, δροσιστικό και με ωραίο άρωμα! Και φθηνή επιλογή – ας είμαστε ειλικρινείς!! Στο τέλος «κλείσαμε» το γεύμα με τιραμισού, η οποία σερβίρεται με ξύσμα σοκολάτας από πάνω και ένα εσπρεσάκι στο πιάτο, ώστε να το περιχύσεις στο γλυκό για την απαραίτητη γεύση καφέ – καινοτόμο το λες! Μας κέρασαν δε λικέρ limoncello και μία κρέμα mascarpone με amaretto… να την πεις στο ποτήρι! Κυριολεκτικά καλέ… τη σέρβιραν σε ποτήρι cocktail, με κουτάλι βέβαια, όχι καλαμάκι!

Όσο για το λογαριασμό ήταν ιδιαίτερα φιλικός για ένα προσεγμένο ιταλικό των βορείων προαστίων. Να υπολογίζεις κάπου στα 25 ευρώ το άτομο, με τα σέα σου και τα μέα μου!

Υ.Γ.: Άσε που μετά το φαγητό μας ήπιαμε και ένα ωραιότατο κοκτέιλ στο “Spiti”. Που το πας αυτό; Αλλά θα μιλήσω άλλη φορά για το συγκεκριμένο μαγαζί. Με εκτενέστερο ρεπορτάζ!

Hasta la próxima,

Noutsi




 

“Cheers mate”

Η «πιάτσα Κολοκοτρώνη» είναι γνωστή. Μέσα στα τελευταία 2-3 χρόνια, μία περιοχή κατεξοχήν εμπορική, με ζωή σε ωράριο καταστημάτων, απέκτησε λίγα αρχικά, αναρίθμητα πλέον, μπαράκια και πολύ σύντομα, φανατικό κοινό! Μέσα σε αυτή την πληθώρα νέων μαγαζιών, κάποια ξεχωρίζουν!

Βρέθηκα τις προάλλες – σαν παιδί κι εγώ - με την παρέα μου, ένα βραδάκι Πέμπτης, να βολτάρουμε στην ευρύτερη περιοχή. Καταλήξαμε στο “Barley Cargo” (Κολοκοτρώνη 6) γιατί απλά είχαμε μία πελώωωωρια λαχτάρα για μπύρα – όχι για Nesquik! 

Καθότι σχετικά νωρίς, γύρω στις 20.00, υπήρχαν πολλά κενά τραπέζια, ώστε να μπορέσουμε να επιλέξουμε το επιθυμητό, χωρίς όμως να είναι και άδειο. Το μαγαζί έχει ένα ιδιαίτερα απλό και αφαιρετικό στυλ. Περιβάλλεται αποκλειστικά από τζαμαρία, δίνοντας τη δυνατότητα να χαζεύεις περιμετρικά την κίνηση – την «περατζάδα» που λέει και η γιαγιά μου! Εκμεταλλεύονται δε έξυπνα, διάφορα αντικείμενα που σχετίζονται με τη μπύρα, αντί να τα πετάνε – όχι… μπράβο τους!! Έτσι, θα κάτσεις πάνω σε άδεια καφάσια μπύρας με μαξιλαράκια, θα βρεις τραπεζάκια από βαρέλια μπύρας και θα χαζέψεις ένα τοίχο γεμάτο γυάλινα, χρησιμοποιημένα μπουκάλια.

Από τα στοιχεία που μου άρεσαν στο μαγαζί, είναι ο κατάλογός του. Αφιερώνει τρεις σελίδες γεμάτες από μπύρες, τις οποίες ταξινομεί βάσει της χώρας καταγωγής τους. Μάλιστα διαθέτει πολλές ελληνικές μπύρες της περιφέρειας (βλ. Κέρκυρας, Χίου, κ.ά.). Όσο για τα συνοδευτικά, έχει πολλά, νόστιμα και φθηνά πιάτα για να διαλέξεις! Εμείς διαλέξαμε ένα πιάτο με λουκάνικα, ένα πουρέ πατάτας και ένα κοτόπουλο με λαχανικά – μούρλια!

Τελικά, δε χρειάστηκε ούτε ώρα μέχρι να γεμίσει - ή σχεδόν να γεμίσει! Είδαμε κόσμο όλων των ηλικιακών ομάδων, αλλά κατά βάση νέους (τύπου 30something!). Η μουσική ήταν σε αρκετά χαμηλά επίπεδα αρχικά, όταν όμως το μαγαζί άρχισε να γεμίζει, ο D.J., που διάλεξε διάφορες ξένες επιτυχίες - παλαιότερες και νεότερες - κατά βάση pop/rock, τσίμπησε λίγο την ένταση!

Ο απολογισμός; Ένα συμπαθέστατο μαγαζί που ξεχωρίζει σε μία περιοχή η οποία σφύζει από πανομοιότυπα μπαράκια, κυρίως λόγω αντικειμένου (βλ. μπυραρία), αλλά και «πλούσιου» και φθηνού ταυτόχρονα καταλόγου!

Υ.Γ.: Ο τίτλος προήλθε από κλασσική ατάκα της φίλης Τούλο! Εκεί στα Λονδίνα που θα πας θα πιάσει τόπο!!!

Hasta la próxima,

Noutsi

Κεφάλαιο ζωής...

Με τη Τζου μας ενώνουν πολλά πράγματα. Πέρα από τα χρόνια φιλίας, τις κοινές εμπειρίες που φαντάζουν πλέον μια ολόκληρη ζωή, τα μυστικά που κουβαλάμε, τις εξομολογήσεις, τους έρωτες… τις χαρές και τις λύπες… νιώθω ότι υπάρχει κάτι πολύ πιο βαθύ που μας ενώνει. Δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει, αλλά υπάρχουν άτομα στη ζωή μας που μας διαμορφώνουν. Μας αλλάζουν πορεία, ζωή… εμάς τους ίδιους τελικά. Ένα τέτοιο άτομο είναι και εκείνη για μένα. Μπήκε στη ζωή μου και μου έφερε τα πάνω κάτω.

Φέρνοντάς τη στο μυαλό, θέλω να πω τόσα πράγματα… Αποφάσισα όμως να διηγηθώ μία ιστορία μας. Την καλύτερή μας ιστορία. Την αγαπημένη μας, έστω… και πάει κάπως έτσι…

«Ένα από αυτά που μας ενώνουν με τη Τζου, είναι το πάθος μας για συναυλίες. Κάποια καλοκαίρια πριν, λοιπόν, αυτό το πάθος, σε συνδυασμό με αυτό για τα ταξίδια, μας οδήγησε να πάρουμε το αεροπλάνο και να πάμε μέχρι τη Βενετία για να παρακολουθήσουμε δύο μέρες από το Heineken Jammin Festival…

Φτάνοντας την πρώτη ημέρα στο χώρο του φεστιβάλ, μείναμε άφωνες… Ήταν σε ένα τεράστιο πάρκο, με καταπράσινους λόφους, λίμνες, χώρο κατασκήνωσης, θεματικά κιοσκ και πολύ… αλλά ΠΟΛΥ κόσμο!!Αναμιχθήκαμε αμέσως στο πλήθος και παρακολουθήσαμε χαρούμενες τους Cranberries!Πέφτοντας η νύχτα και ενώ περιμέναμε να δούμε τους Aerosmith… γελούσαμε με τους γύρω που άρχισαν να βάζουν αντικουνουπικές κρέμες σε οποιαδήποτε περιοχή δέρματος ήταν εκτεθειμένη εκτός υφάσματος! Μα μέχρι και στο πρόσωπο;! Όταν και η τελευταία ακτίνα ηλίου χάθηκε… δεχτήκαμε μία επίθεση άνευ προηγουμένου! Ήμασταν βλέπεις και τα μοναδικά άτομα με αγνό, παρθένο δερματάκι!! Αυτό που ακολούθησε ήταν κόλαση! Παρακολουθήσαμε το υπόλοιπο της συναυλίας χοροπηδώντας σαν τρελές! Οι γύρω θα πίστευαν ή ότι μας αρέσουν πολύυυυ οι Aerosmith, ή ότι έχουμε πάρει κάτι! Ή και τα δύο! Στο δρόμο για το λεωφορείο δε, προχωρώντας,παρασέρναμε ένα σμήνος κουνουπιών, που μοιραία, μας τσίμπησαν όπου δεν μας είχε τσιμπήσει ξανά ποτέ κουνούπι!!! Περιττό να πω ότι στο ξενοδοχείο ανακαλύψαμε τσιμπήματα στα πόδια, ενώ φορούσαμε κάλτσες, σταράκια και τζιν!!!!

όπου ***: ing!!

Την επόμενη μέρα, όντας σοφότερες, προμηθευτήκαμε με τα απαραίτητα όπλα, και πήγαμε από νωρίς… να το ευχαριστηθούμε! Θα βλέπαμε Editors, 30 seconds to Mars και Green Day! Φτάσαμε από το μεσημεράκι λοιπόν και αρχίσαμε να τριγυρίζουμε στο χώρο! Περάσαμε από όλα τα κιοσκ, χαζέψαμε τις διάφορες δραστηριότητες, ψωνίσαμε αναμνηστικά, φάγαμε, ήπιαμε, ακούσαμε τα πρώτα – πολύ καλά θα έλεγα – συγκροτήματα και κάπως έτσι, κύλησε ο χρόνος μας μέχρι να εμφανιστούν οι Editors και να αρχίσει το καλό!!! Να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι, καθότι αρχές Ιουλίου, η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία της Βενετίας, έκαναν την κατάσταση κάπως δραματική. Για αυτό φροντίσαμε να προμηθευτούμε μία τεντούλα Heineken… μούρλια!! (Κάθε άλλο παρά ασήμαντη λεπτομέρεια…) Εκεί αράξαμε όλη μέρα – λιώσαμε για την ακρίβεια – και όταν πλησίαζε η ώρα των Editors και της επίθεσης κουνουπιών, την κολλήσαμε σε κάτι θάμνους, μπήκαμε μία – μία μέσα και ένας Θεός μόνο ξέρει, πώς καταφέραμε να αλλάξουμε και να βάλουμε και πάλι τζιν και τον υπόλοιπο απαραίτητο εξοπλισμό για το βράδυ, που ερχόταν σιγά σιγά!

Μετά από πολλές απόπειρες να την κλείσουμε και να την βάλουμε και πάλι στην τσάντα της (όσοι έχουν pop-up τέντες θα καταλάβουν το πρόβλημα!), την πήραμε μαζί μας ως είχε και μεταφερθήκαμε στην κεντρική σκηνή! Ενθουσιαστήκαμε με τους Editors, διασκεδάσαμε με τους 30 seconds to Mars… και ενώ η ώρα πλησιάζει να φύγουν οι τελευταίοι και να βγουν οι Green Day, γυρίζω και βλέπω τη Τζου, η οποία έχει αράξει στην τεντούλα μας, καθότι δεν τρελαινόταν για το συγκρότημα, να με κοιτάει με απόγνωση και να τραβάει βίντεο τον ουρανό, ο οποίος από νωρίτερα είχαμε παρατηρήσει ότι είχε αρχίσει να συννεφιάζει! Αυτό που είδα όμως όταν κοίταξα πάνω, δεν ήταν ένας συννεφιασμένος ουρανός… ήταν η -μαύρη- άβυσσος πάνω από το κεφάλι μας!! Σκιάχτηκα, θα το πω. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Πλησιάζω τη φίλη μου και δεν προλαβαίνουμε να ολοκληρώσουμε την σκέψη μας – ότι δηλαδή δεν παίζει να δούμε τους Green Day… το κακό θα μας προλάβει. Και μας πρόλαβε. Η έκφραση «άνοιξαν οι ουρανοί» θα ακουγόταν τουλάχιστον αστεία μπροστά σε αυτό που συνέβη εκείνη τη νύχτα!! Η βροχή έπεφτε σαν από κουβά. Δεν είχε τη μορφή σταγόνων!! Κοιτιόμαστε με τη Τζου, αρπάζουμε την τέντα, μπαίνουμε από κάτω -τύπου ομπρέλα- και αρχίζουμε να τρέχουμε προς την έξοδο, μαζί φυσικά με τις υπόλοιπες χιλιάδες κόσμου!! Κάνε εικόνα… μία τέντα (διότι έχουμε κυριολεκτικά κουκουλώσει τα κεφάλια μας και δεν βλέπουμε καν που πάμε!) να τρέχει μέσα στον κόσμο!!! Τρέλα!

 

Το πώς καταφέραμε να μπούμε – χωρέσουμε στο μοναδικό κλειστό μαγαζί έξω από το χώρο του φεστιβάλ, ώστε να περιμένουμε εκεί για το λεωφορείο της επιστροφής, είναι ένα από τα ανεξήγητα του ταξιδιού! Περιττό δε να αναφέρουμε την τύχη της τέντας… Την πετάξαμε κάπου βγαίνοντας από το πάρκο… (κρίμα! Ήταν τόσο τέλεια!). Όταν δε, καταφέραμε να μπούμε και σε λεωφορείο, σκέφτηκα ότι η περιπέτειά μας έλαβε τέλος! Το μόνο που θυμάμαι από το δρόμο της επιστροφής, είναι τα τεράστια –χαβανέζικα- κύματα που σηκώναμε! Ήταν πιο ψηλά από το λεωφορείο! Όπως δε είναι απολύτως λογικό, αυτά τα νερά έμπαιναν από τις πόρτες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μικρά κυματάκια και μέσα στο λεωφορείο, τα οποία πηγαινοέρχονταν σε κάθε στροφή του!

Μπαίνοντας στο ξενοδοχείο μας και ενώ η μπόρα έχει σταματήσει, σε κάθε μας βήμα, παπούτσι και ρούχα άφηναν λίτρα νερού στην καθαρή μοκέτα! Ο υπάλληλος μας λυπήθηκε… Αλήθεια! Είδα τον οίκτο στα μάτια του. Μας ρώτησε έκπληκτος αν ήμασταν έξω χωρίς ομπρέλα με αυτή τη βροχή και του εξηγήσαμε τι είχε συμβεί. Ρωτήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα ρούχα και κυρίως τα παπούτσια μας, γιατί την επομένη το απόγευμα πετούσαμε για Ελλάδα… Ευτυχώς το ξενοδοχείο είχε υπηρεσία καθαριστηρίου και οι καλές κυρίες τα πήραν το πρωί και τα στέγνωσαν! Ούτε γάτα, ούτε ζημιά!»

 

Αν και δεν είδαμε ποτέ τους Green Day και χάσαμε και το κλείσιμο των 30 sec, δεν θα άλλαζα με τίποτα την πορεία που πήρε η βραδιά! Θα θυμάμαι πάντα αυτό το τρέξιμο κάτω από την πράσινη τέντα και τη βροχή να έχει φτάσει μέχρι… το «κόκκαλο»!

Σε ευχαριστώ για όλες τις μοναδικές στιγμές που μου έχεις προσφέρει. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς εσένα. Σε λατρεύω!

Υ.Γ. Χρόνια Πολλά, μα πάνω από όλα… Ευτυχισμένα αγαπημένη μου!

 

Hasta siempre,

Νούτσι.

Upcoming events της πόλης!

Αγαπάμε την Αθήνα για διάφορους λόγους. Ο σημαντικότερος όμως εξ αυτών –ίσως- είναι οι δυνατότητες που σου δίνει να κάνεις και να δεις πράγματα που θα έχανες, αν έμενες σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της χώρας. Ας δούμε λοιπόν μερικές προτάσεις που θα ισχυροποιήσουν την προτίμησή μας για την πόλη μας…

• Depeche Mode live @ Terra Vibe Park: Αναμφισβήτητα το συναυλιακό γεγονός της χρονιάς είναι προ των πυλών. Την Παρασκευή 10 Μαΐου κάποιοι θα έχουν την ευκαιρία να δουν για πρώτη φορά το πολυαγαπημένο στο ελληνικό κοινό συγκρότημα και κάποιοι άλλοι να το ξαναδούν. Τέλος, για όλους εμάς που ζήσαμε το φιάσκο της τελευταίας συναυλίας – στην οποία δεν εμφανίστηκαν – θα είναι η ικανοποίηση μιας εμμονής, αλλά και του φόβου ότι δεν θα τους ακούσουμε ποτέ live!! P.S. Εισιτήρια -και λεφτά!- υπάρχουν! Από 30 € (23 € για ανέργους).
• Athens 7th International Tattoo Convention: Οι καλύτεροι Έλληνες και ξένοι tattoo artist δίνουν ραντεβού στις 10-11-12 Μαΐου στον Ολυμπιακό Πόλο Φαλήρου, στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do. Θα δούμε διαγωνισμούς tattoo, Graffiti show, live music, shopping and trading area και άλλα πολλά, με είσοδο στα 10 € για μία ημέρα, ενώ για το τριήμερο στα 20 €.
• Cyanna live @ Six D.O.G.S.: Για τους γνώστες, τα λόγια είναι περιττά. Για τους υπόλοιπους, πρόκειται για ελληνικό συγκρότημα με ξένο στίχο και μουσική που σε κάνει να αμφιβάλλεις για την καταγωγή του. Τσεκάρετε λοιπόν με το γνωστό τρόπο (βλ. youtube) τις 3 υπέροχες δισκογραφικές δουλειές των παιδιών και μη χάσετε την ευκαιρία να ακούσετε για τελευταία φορά την παρουσίαση του the Undressed EP, στις 31/05. Αξίζει τον κόπο.
• Έκθεση «Το ναυάγιο των Αντικυθήρων»: Η έκθεση που φιλοξενεί το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ήδη ένα χρόνο, έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτη απήχηση στο κοινό και έτσι παίρνει παράταση μέχρι και το τέλος Αυγούστου. Προτείνω να γίνουμε τουρίστες στην πόλη μας και να το επισκεφθούμε λίαν συντόμως.
• Ανθοκομική έκθεση Δήμου Κηφισιάς: Για 59η φορά το ιστορικό άλσος του δήμου φιλοξενεί ανθοκομική έκθεση από τις 7 έως και τις 26/5. Μικροί και μεγάλοι μπορούμε να περάσουμε μία βόλτα, να χαζέψουμε τα πολύχρωμα λουλουδάκια, να μάθουμε φυτά που δε γνωρίζουμε, να αγοράσουμε μερικά για να ομορφύνουμε τα μπαλκόνια μας (ενώ εμείς οι αλλεργικοί να σιχτιρίσουμε για άλλη μία φορά την, συμπαθέστατη κατά τα άλλα, αυτή εποχή… την Άνοιξη!).
• Clutch Earth Rocker World Tour: Στις 27 Ιουνίου η παγκόσμια περιοδεία των Clutch θα κάνει στάση στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Vox (Ιερά Οδός, Γκάζι) για μία και μοναδική συναυλία, ενώ την προηγούμενη ακριβώς ημέρα παίζουν στο Principal στη Θεσσαλονίκη. Να σημειωθεί δε ότι τη συναυλία της Αθήνας ανοίγουν οι δικοί μας Planet of Zeus! Δε χάνεται!

Hasta la próxima,

Νούτσι.