Μια trattoria βγαλμένη από παραμύθι!

 Με την ασκούμενη Έφη και τη συνάδελφο Τζίνα να λένε τα καλύτερα, αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια φίλων στο Ιταλικό “Sette” (Γρ. Γυφτοπούλου 7, Χαλάνδρι). Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου, το μαγαζί μου «τράβηξε» αμέσως το βλέμμα, με την ξεχωριστή αισθητική του! Πλησιάζοντας και μπαίνοντας στο χώρο, ανακάλυπτα όλο και περισσότερα στοιχεία που μου άρεσαν!! Πρόκειται για ένα πολύ μικρό, κουκλίστικο μαγαζάκι, με έντονα χρώματα και υπέροχα τραπεζάκια (με διαφορετικές καρέκλες!). Ο εσωτερικός χώρος διαθέτει ελάχιστα τραπέζια, είναι διακοσμημένος με κρυστάλλινα φωτιστικά, ζεστά γήινα χρώματα, ενώ το ρουστίκ στοιχείο είναι διάχυτο. Ο εξωτερικός του χώρος, επίσης με περιορισμένο αριθμό τραπεζιών, περιβάλλεται από μία κόκκινη πέργκολα με τζαμαρία, που θυμίζει κάποιο σπιτάκι παραμυθιού - δεν έχω καταλήξει ποιο… ίσως των επτά νάνων!

Ο κατάλογος… πλούσιος, γεμάτος πιάτα της γειτονικής Ιταλίας, άλλα κλασσικά και άλλα λίγο παραλλαγμένα. Εμείς αποφασίσαμε να κινηθούμε στα τυπικά ιταλικά μονοπάτια και παραγγείλαμε τη σαλάτα “Caprese”, λίγο διαφορετική από την κλασσική –όχι απαραίτητα με την καλή έννοια. Από ορεκτικά, ξετρελαθήκαμε με την ποικιλία από “Bruschette” και τα μανιτάρια αλά κρεμ “Funghi con panna”! Για κυρίως επιλέξαμε δύο διαφορετικά ριζότο (“con funghi porcini e salsa tartufo” και “ con funghi pleurotus e bacon”) και δύο πιάτα ζυμαρικών (“Linguine con scampi e olio oli tartufo” και “Papardelle carbonara con prosciutto”). Μείναμε όλοι πολύ ευχαριστημένοι από τα πιάτα μας – και τα πιάτα των άλλων δηλαδή, γιατί φυσικά και δοκιμάσαμε ο ένας του άλλου -  αλλά πρέπει να σημειώσω ότι μακράν καλύτερο ψηφίζω τα λιγκουίνι – δική μου επιλογή, στον κατάλογο είναι με σπαγγέτι -  με καραβιδοουρά και λάδι τρούφας. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Α, να μην ξεχάσω… το μοναδικό πράγμα που με απογοήτευσε στο “Sette” ήταν η ποικιλία από ψωμάκια και κριτσίνια – ξέρεις, αυτά που φέρνουν κλασσικά σε όλα τα ιταλικά εστιατόρια… ε αυτά ήταν χάλια! Το ψωμί ήταν φέτες από δύο – ελληνικότατα και όχι φρεσκότατα – καρβέλια και τα κριτσίνια ένα είδος και μάλιστα συσκευασμένα. Δε βαριέσαι, κρατήσαμε αμείωτη την όρεξή μας για τα υπόλοιπα που άξιζαν! 

Δοκιμάσαμε επίσης το λευκό κρασί του μαγαζιού, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν γευστικότατο, δροσιστικό και με ωραίο άρωμα! Και φθηνή επιλογή – ας είμαστε ειλικρινείς!! Στο τέλος «κλείσαμε» το γεύμα με τιραμισού, η οποία σερβίρεται με ξύσμα σοκολάτας από πάνω και ένα εσπρεσάκι στο πιάτο, ώστε να το περιχύσεις στο γλυκό για την απαραίτητη γεύση καφέ – καινοτόμο το λες! Μας κέρασαν δε λικέρ limoncello και μία κρέμα mascarpone με amaretto… να την πεις στο ποτήρι! Κυριολεκτικά καλέ… τη σέρβιραν σε ποτήρι cocktail, με κουτάλι βέβαια, όχι καλαμάκι!

Όσο για το λογαριασμό ήταν ιδιαίτερα φιλικός για ένα προσεγμένο ιταλικό των βορείων προαστίων. Να υπολογίζεις κάπου στα 25 ευρώ το άτομο, με τα σέα σου και τα μέα μου!

Υ.Γ.: Άσε που μετά το φαγητό μας ήπιαμε και ένα ωραιότατο κοκτέιλ στο “Spiti”. Που το πας αυτό; Αλλά θα μιλήσω άλλη φορά για το συγκεκριμένο μαγαζί. Με εκτενέστερο ρεπορτάζ!

Hasta la próxima,

Noutsi