Ένα Colibri κάνει tweet!!

Σάββατο μεσημεράκι, μετά από ένα «απολαυστικό» τρίωρο στα μαγαζιά με φίλες (ε ναι λοιπόν, η γνωστή αγαπημένη γυναικεία συνήθεια!) και ενώ η λιγούρα έχει αρχίσει να χτυπάει κόκκινο… έπεσε η ιδέα να πάμε για γρήγορο και φτηνό φαγητό στο “Colibri”, κάπου στο Παγκράτι. Η μία φίλη το είχε επισκεφτεί ήδη αρκετές φορές (και άλλες τόσες η γειτόνισσα ξαδέρφη!!) και μία mini περιγραφή του καταλόγου, μας έκανε να πάρουμε το δρόμο προς Παγκράτι στο πι και φι!!

Φτάνοντας στην οδό «Εμπεδοκλέους» και παρότι η λιγούρα που λέγαμε προηγουμένως, είχε δώσει βιαστικά τη θέση της στην original μεσημεριανή πείνα (!!), μου έκανε εντύπωση η υπέροχη γειτονιά! Μόλις δύο στροφές από την πολύβουη «Ευτυχίδου» και ξαφνικά βρεθήκαμε σε ένα δρομάκι με πεζοδρόμηση, μονοκατοικίες, ένα σχολείο… Ουάου! Λατρεύω αυτές τις γειτονιές!

Το δε μαγαζάκι μου άρεσε πάρα πολύ! Χωρίς περιττά «λούσα», με πολύ μικρό – αλλά όμορφο – εσωτερικό χώρο και αρκετά τραπεζάκια στον πεζόδρομο, το μαγαζί όχι απλά ήταν γεμάτο, αλλά περίμεναν και άλλες τρεις παρέες πριν από εμάς. Δεν παραπονεθήκαμε γιατί η φίλη μας είχε προϊδεάσει ότι θα χρειαστεί να περιμένουμε πιθανότατα –να τα λέμε αυτά!

Τελικά δεν αργήσαμε να εξυπηρετηθούμε και κατόπιν σοβαρότατου meeting, καταλήξαμε να παραγγείλουμε 3 burgers, ένα πιάτο ζυμαρικών και μία σαλάτα! Παρεμπιπτόντως, το μενού αποτελείται αποκλειστικά από burgers, pizzas και ζυμαρικά (όχι… να τα λέμε ΚΑΙ αυτά!). Συγκεκριμένα, δοκιμάσαμε τα Chili Burger, Bacon Cheeseburger και Mushroom Cheeseburger, από τα οποία ξεχώρισα το πρώτο, ως το πλέον ιδιαίτερο, ενώ τα ζυμαρικά “penne di pollo” δεν ικανοποίησαν τις προσδοκίες που μας είχε δημιουργήσει η περιγραφή του καταλόγου! Τα burgers συνοδεύονται από μπόλικες πατατούλες και διάφορες επιλογές από sauce για να τις συνοδεύσεις, ενώ στοιχίζουν κάπου στα 7,5 €. Απ’ ότι μάθαμε φέρνουν και μικρές, φρεσκοψημμένες μπαγκετούλες με την παραγγελία. Δεν τις είδαμε ποτέ. Δεν είχαν προλάβει να ψήσουν… :(

Μετά από μερικές «γρήγορες» μπουκιές (το επίθετο σε εισαγωγικά για να προλάβω όσους ξέρουν πόσο εκνευριστικά αργά τρώω!) και το γνωστό αίσθημα κορεσμού (βλ. «στάνιαρα»), παρατήρησα ότι τα γύρω τραπέζια φιλοξενούσαν αποκλειστικά παρέες νέων, όλες πολύ ιδιαίτερες… αυτό που θα έλεγες ψαγμένες (με την καλή έννοια!). Έμαθα δε, ότι το μαγαζί έχει φανατικούς θαμώνες που το γεμίζουν σε καθημερινή βάση, ενώ διαθέτει και άλλα δύο «αδερφάκια», ένα ακόμα στο Παγκράτι και ένα στα Πετράλωνα.

Όσο για μένα; Με κέρδισε αρκετά ώστε να θελήσω να το επισκεφτώ ξανά, αλλά για θαμώνας… θα δείξει! Σίγουρα μου κίνησε την περιέργεια να δω και τα άλλα δύο και σίγουρα μπαίνει σε μία καλή θέση στη λίστα με τα προτεινόμενα!

Υ.Γ. To Colibri έρχεται αβίαστα και στο χώρο σου! Για όσους μένουν κοντά σε κάποιο Colibri παίζει και υπηρεσία delivery! (λάικ!)

Hasta la próxima,

Noutsi

Ποτό για… αναποφάσιστους!

η φωτό είναι από το προφίλ fb του μαγαζιού

 

Η ιδέα φίλων να βρεθούμε για ποτό στο 9Β Home Bar στο Χαλάνδρι, το προηγούμενο Σάββατο, μου φάνηκε εξαιρετική, καθώς είχα ακούσει ότι πρόκειται για έναν καινούργιο χώρο με ωραία ποτά και καλή μουσική!

Φτάνοντας στον πεζόδρομο της οδού Θουκυδίδου (9Β – εξ’ού και η ονομασία!), βρήκαμε εύκολα το μαγαζί που στεγάζεται σε μία όμορφη μονοκατοικία! Μπαίνοντας δε, χρειάστηκα ελάχιστο χρόνο μέχρι να εξοικειωθώ με το περιβάλλον! Η διακόσμησή του απλή, αλλά και ζεστή ταυτόχρονα. Η μπάρα του αρκετά μεγάλη, ενώ από τα ψυγεία με τις γυάλινες πόρτες, μπορείς να προετοιμάσεις την επιλογή σου – μέχρι να έρθει η σερβιτόρα για την παραγγελία!

Αλλά η αλήθεια τελικά – σε σχέση με όσα είχα ήδη ακούσει - ήταν ακόμα καλύτερη! Το μαγαζί συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου!  Από τη μία προσφέρει μία καλή ποικιλία από κοκτέιλ, πολλές ετικέτες κρασιών και μπύρες… Από την άλλη; τα ποτά συνοδεύονται από γευστικότατα tapas!!

Η μουσική κινείται μεταξύ Funky Soul και Jazz, ενώ η ένταση είναι τόση… όση ακριβώς χρειάζεσαι για να κουνηθείς χαριτωμένα στους ρυθμούς της, αλλά ταυτόχρονα, σου επιτρέπει να ανταλλάξεις και μία κουβέντα με την παρέα σου!! Εύγε! Δεν είναι όλα τα μαγαζιά για τρελό χορό!

Δοκιμάσαμε κάποια κοκτέιλς, των οποίων η τιμή παρεμπιπτόντως ήταν ιδιαιτέρως λογική – ήτοι 8€ - ενώ οι επιλογές μας σε μπύρες ήταν λίγο-πολύ από τις γνωστές στο ευρύ κοινό! Όλοι πάντως δηλώσαμε ικανοποιημένοι από την επιλογή μας!!

Εν κατακλείδι, αν δεν έχεις αποφασίσει τι ακριβώς τραβάει η όρεξή σου – μεταξύ κοκτέιλ, μπύρας και κρασιού – έχεις και μία λιγουρίτσα, και σου αρέσει η εν λόγω μουσική, προτείνω να το επισκεφτείς πάραυτα! Μπορείς είτε να ξεκινήσεις εκεί την έξοδό σου, είτε - αν δεν είσαι για πολλά - να παραμείνεις εκεί! Άλλωστε έχεις πολλά να δοκιμάσεις!! 

 

Hasta la próxima,

Νούτσι.

Υ.Γ.: Έχε χάρη που ήταν ο "άγνωστος στρατιώτης" μαζί μας, διαφορετικά θα σας εξέθετα όλους έναν-έναν. Με ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις κ.λ.π.!!

Κυριακάτικο Brunch στην πόλη (Nο#2)

 

Κυριακή 10/02/13: απόπειρα για brunch δεύτερη! Το χαμε βάλει «αμέτι μουχαμέτι» να δοκιμάσουμε ένα κανονικό brunch, σου λέει! Νέα έρευνα λοιπόν, η οποία παρεμπιπτόντως έβγαλε πολλά περισσότερα αποτελέσματα από την πρώτη, που σημαίνει ότι το brunch είχε αρχίσει κιόλας να κερδίζει δυναμικά έδαφος.

Πολλά ακούσαμε, άλλα τόσα διαβάσαμε… και ο δρόμος μας έβγαλε στη γνωστή και κατάμεστη Πλατεία Αγ. Ειρήνης, στο κέντρο της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στο ‘Mama Roux’ (Αιόλου 48). Σημειωτέον: είχαμε φροντίσει και είχαμε κάνει κράτηση από την Παρασκευή… σοφή κίνηση!!

Είχα ξαναπάει στο συγκεκριμένο μαγαζί, θέλοντας να αποκτήσω ίδια άποψη, μιας και είχε καταφέρει, σε χρόνο ρεκόρ, να προκαλέσει ποικίλες συζητήσεις και κριτικές γύρω από το όνομά του, πρώτη φορά όμως θα δοκίμαζα το brunch. Το περιβάλλον του σε industrial στυλ, με λίγα τραπέζια, θυμίζει έντονα μαγαζί εξωτερικού. Υπάρχει και μπάρα με ψηλές καρέκλες, από όπου μπορείς να παρακολουθείς την κουζίνα (πράγμα που προσωπικά δεν θα ήθελα με τίποτα, γιατί μάλλον θα αγχωνόμουν!). Στον εσωτερικό του χώρο απαγορεύεται το κάπνισμα, ωστόσο διαθέτει αρκετά τραπεζάκια και έξω για τους μερακλήδες, που δεν καταλαβαίνουν από κρύο!

Το σέρβις ήταν πολύ καλό, γρήγορο και ευγενικό… αυτή τη φορά! Γιατί αν με ρωτούσες μετά την πρώτη φορά που πήγα, θα έλεγα σίγουρα το αντίθετο. Τελικά ίσως δεν πρέπει να είσαι αυστηρός με κάτι που έχει μόλις στηθεί και ακόμα ψάχνει τους ρυθμούς του. Να που διορθώθηκε!

Το μαγαζί ήταν γεμάτο και όλα τα τραπέζια είχαν κράτηση! Ο κόσμος δε, ήταν όλων των ηλικιών, αλλά κατά κύριο λόγο, νέοι (τύπου της γενιάς μας, δεν εννοώ πιτσιρίκια!). Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα, ήταν  που οι παρέες των νέων συναντιόντουσαν εκεί –προφανώς ο καθένας ερχόταν την ώρα που ξυπνούσε- και έπαιρναν όλοι μαζί το κυριακάτικο «πρωινό» τους! Έβγαζε ένα οικογενειακό κλίμα, που είχα να νιώσω από το δημοτικό, τότε που τρώγαμε απαραιτήτως πρωινό κάθε Κυριακή όλη η οικογένεια, σύσσωμη!

Όσο για το μενού, αυτό είναι a la cart, ειδικά διαμορφωμένο για το brunch, με ορισμένα μόνο πιάτα από τον κατάλογο και με πιάτο ημέρας που αλλάζει. Θα βρεις αυγά σε όλες τις εκδοχές (ομελέτα, τηγανητά, ποσέ κλπ), σαντουιτσάκια, cakes, cookies, ενώ θα προβληματιστείς για το αν θα πρέπει να πιεις καφέ, έναν από τους λαχταριστούς φυσικούς χυμούς ή κάποιο cocktail! Προσωπική πρόταση; Ξεκίνα με χυμό -πραγματικά γευστικότατοι- αλλά πριν φύγεις, πιες και ένα cocktail… τα πετυχαίνουν οι άτιμοι!

 

Εμείς πήραμε ομελέτα με τυρί και μπέικον, η οποία είχε στο πιάτο και 2 φρυγανισμένες φέτες ψωμί με βούτυρο και πατάτες κοκκινιστές φούρνου. Εξαιρετική! Pan cakes (ε, τα είχα άχτι!) που συνοδεύονταν από υπέροχο maple syrup, πραλίνα φουντουκιού και μαρμελάδα (κάθε πιάτο έχει 3 pan cakes – μάρτυς μου η φωτό!). Δοκιμάσαμε και το πιάτο ημέρας που ήταν frittata με κολοκυθάκια (εντυπωσιακά νόστιμο και χορταστικό), που συνοδευόταν από μεγάλη ποσότητα πράσινης σαλάτας με καρύδια. Αν το βρείτε, το προτείνω ανεπιφύλακτα!! Τα Burgers είναι πιάτο για το οποίο φημίζεται το Mama Roux! Επιλέξαμε με μπιφτέκι βοδινού και -κομμένες στο χέρι- πατατούλες τηγανητές, με την ίδια πράσινη συνοδευτική σαλάτα (πιάτο από το κλασσικό μενού του μαγαζιού). Τέλος, παραγγείλαμε και μία τάρτα λεμόνι, αλλά και ένα NY Cheesecake για τα οποία δεν έχω λόγια… Αφήστε οπωσδήποτε χώρο στο τέλος για γλυκό, αν και όπως λέει και η φίλη Ρέα: «το στομάχι διαθέτει διαφορετικό χώρο για το γλυκό από αυτό του φαγητού»!! Πες τα χρυσόστομη…

 

Υ.Γ. Αυτό ήταν… το brunch μπήκε για τα καλά στη ζωή μας. Άλλωστε όπως δηλώνουν όλοι όσοι το έχουν δοκιμάσει, είναι μία συνήθεια που άπαξ και τη δοκιμάσεις σου γίνεται εμμονή! Μ’ αρέσει.

Hasta la próxima,

Νούτσι.

Walking with a ghost

«Αγαπά το παρελθόν. Τόσο που πολλές φορές επιστρέφει σε αυτό. Επιστρέφει και το εξιδανικεύει με ένα λάγνο τρόπο. Εμμονή; Παιχνίδι του μυαλού; Ανάγκη; Το ζει ξανά και ξανά. Σα μια ταινία που περνά μπροστά στα μάτια της, καρέ-καρέ.

Αναμνήσεις, φωτογραφίες, πρόσωπα, καταστάσεις, σχέσεις που τελείωσαν, σχέσεις που άλλαξαν… γυρίζουν συχνά μέσα της και στοιχειώνουν το παρόν της. Φαντάσματα από το παρελθόν που επιστρέφουν, κυρίως όταν κάτι δεν πάει καλά μέσα της. Όταν η ψυχή της αφήνει τα απαραίτητα κενά, ώστε να χωρέσουν οι σκιές του χθες. Γιατί; Ίσως για να της υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή, τόσο δυνατές, τόσο έντονες, που αξίζει να περιμένει τις επόμενες.

Της άρεσε πάντα να ζει έντονα. Σχέσεις, εμπειρίες, στιγμές… Οτιδήποτε χλιαρό, ανάλαφρο, επίπεδο, την έβγαζε έξω από τα νερά της. Ενθουσιάζεται με το πρώτο σκίρτημα, με τον πρώτο πιο έντονο χτύπο της καρδιάς της και απογοητεύεται βαθιά, ριζικά, ανεπανόρθωτα, με την ίδια ευκολία.

Η εμμονή αυτή με το παρελθόν την έχει βουλιάξει σε ένα παλιομοδίτικο τρόπο σκέψης, σε ένα τέλμα από το οποίο δεν ξέρει αν μπορεί και αν τελικά θέλει να βγει. Η αλήθεια όμως είναι ότι αρνείται να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις του σήμερα. Όλα διαδραματίζονται σαν σε “fast forward”. Σχέσεις, διασκέδαση, ακόμα και η καθημερινότητα. Νιώθει σα να μην υπάρχει πλέον ο χρόνος που χρειάζεται να τους αφιερώσουμε.

Φιλίες και σχέσεις που ξεκινούν και τελειώνουν μέσω facebook. Διασκέδαση επίσης συνυφασμένη με τα «κοινωνικά μέσα δικτύωσης». Έχουν όλοι δημιουργήσει μια ζωή «εικονικής πραγματικότητας» και δε φαίνεται να ενδιαφέρονται για το αληθινό, το χειροπιαστό, το ανθρώπινο…»

Διανύουμε αδιαμφισβήτητα περίοδο κρίσης. Και δεν αναφέρομαι στην οικονομική… αλλά σε αυτή των αξιών. Νοσταλγώ τις μέρες που το φιλότιμο, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός, η αγάπη (…), ανήκαν στα ιδανικά μας. Τις μέρες που για να ξεκινήσει μία σχέση (ερωτική ή φιλική) γινόταν η απαραίτητη αμοιβαία προσπάθεια.

Πού πήγε η όρεξή μας να γνωρίσουμε ανθρώπους; Να ανοιχτούμε; Να μάθουμε για αυτούς; Να μάθουμε από αυτούς; Τι φοβόμαστε; (Και εγώ γιατί δεν φοβάμαι; Πότε θα μάθω να φοβάμαι;)

Υ.Γ. «Όλοι ξέρουμε την ασθένεια που μαστίζει την Κεντρική Αφρική και λέγεται αρρώστια του ύπνου… Υπάρχει και μια μορφή αρρώστιας του ύπνου που την παθαίνει η ψυχή. Είναι πολύ επικίνδυνη, γιατί δεν την καταλαβαίνουμε. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε. Αν νιώσετε το παραμικρό σημάδι αδιαφορίας, ότι χάνετε τη σοβαρότητα, την επιθυμία, τον ενθουσιασμό και την όρεξή σας, θεωρήστε το προειδοποιητικό σημάδι. Η ψυχή μας υποφέρει όταν ζούμε επιφανειακά. Στην ψυχή αρέσουν τα όμορφα πράγματα, με βαθύτερο νόημα» (Απόφθεγμα του νομπελίστα Άλμπερτ Σβάιτσερ).

Keep it real… The truth is out there!

Hasta la próxima,

Νούτσι (η αθεράπευτα ρομαντική;)

Αθήνα, Πάρκο Γουδή 04/04/13

Απογευματινή βόλτα στο Πάρκο στο Γουδή.

 

 

 

 

 

Η Αθήνα μπορεί να σε εκπλήξει...