Ζα μας μωρέ κοπέλια!

 

Αν σου αρέσει η κρητική κουζίνα, απολαμβάνεις την καλή ρακή και γουστάρεις την κρητική μουσική… τότε σου έχω πρόταση! Πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείς το «Ρακάκι», στην Καισαριανή (Μοσχονησίων 2-4, για την ακρίβεια στο πίσω μέρος της κεντρικής πλατείας ).

Εκεί, σε ένα μικιό χώρο, θα βρεις γνωστές γεύσεις τση κρητικής κουζίνας που ετοιμάζουν και σερβίρουν νέα παιδιά, με όρεξη και χαμόγελο! Την κρητική φιλοξενία την αντιλαμβάνεσαι με το που θα κάτσεις στο τραπέζι σου, όταν δηλαδή θα έρθει ο σερβιτόρος με την πρώτη ρακή κερασμένη και ένα υπέροχο παλιό κόσκινο με ψωμάκι, πάνω σε μοσχομυρωδάτα κλωνάρια από φασκόμηλο, ελίτσες και ξύγαλο.

Από τις πολλές επιλογές του καταλόγου, ξεχώρισα τους μπουμπουριστούς χοχλιούς - τους οποίους και τσάκισα! - το απάκι του Σήφη, το ντάκο με την τριμμένη ντοματούλα και το ξύγαλο και τις τσικαλάτες πατάτες. Μη χάσεις με τίποτα τα ρολάκια μελιτζάνας – θα με ευγνωμονείς! Πολύ καλή και η ξινούτσικη χοιρινή τηγανιά, ενώ η σαλάτα από μαυρομάτικα και απάκι είναι από τις πιο όμορφες εκπλήξεις στο μενού! Γενικά προτιμήσαμε με την παρέα μου να δοκιμάσουμε μεζέδες και όχι κυρίως πιάτα, τα οποία παρεμπιπτόντως, από τις κρυφές ματιές στα διπλανά τραπέζια, φαίνονται επίσης να είναι πολύ δυνατά! Πριν φύγεις και αν τα καταφέρεις, δοκίμασε και τα γλυκά του. Είναι όλα ένα κι ένα. Αν όμως θα έπρεπε να διαλέξω, ε τότε σίγουρα θα σου έλεγα να δοκιμάσεις τη σφακιανή πίτα!

Δεδομένου του μικιού, όπως είπαμε, περιβάλλοντος, καλό θα ήταν να φροντίσεις να κλείσεις ένα τραπεζάκι - μην τραβιέσαι και άδικα μέχρι εκεί (210-7237457). Καιρού επιτρέποντος, το ρακάτσι βγάζει και κάποια τραπεζάκια στο στενό που «σκάει» στην πλατεία, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετά ώστε να εξυπηρετήσουν όλους τους fans του μαγαζιού! Όσον αφορά τσις τιμές, οι απόψεις διίστανται… Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση θα έλεγα εγώ. Αν δηλαδή επιλέξεις να τσιμπήσεις από τα ορεκτικά και μείνεις στη ρακή (που δε βλέπω κάποιο καλό λόγο να αλλάξεις το αλκοόλ!), υπολόγισε κάπου στα 12-14 €/άτομο. Αν όμως προτιμάς να πάρεις κυρίως πιάτα και τα συνοδεύσεις και με ένα μπουκάλι κρασί, τότε να υπολογίζεις σίγουρα 20-22 €/άτομο. Η άποψή μου είναι ότι όπως και να χει αξίζει για τις αυθεντικές συνταγές του, για τα αγνά προϊόντα τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι κρητικά, τις υπέροχες γεύσεις των πιάτων και τη γλυκιά ρακή που σου σερβίρεται σε σούπερ κεραμικά ποτηράκια!

Το Ρακάκι είναι ανοιχτό κάθε μέρα από το μεσημέρι και σε περιμένει! Για του λόγου το αληθές… http://www.rakaki.gr/

 

Καλή αντάμωση,

Νούτσι.

Κάτι να καίει…

Πάντα την τραβούσε ο έρωτας. Σα μαγνήτης. Έτρεχε σαν υπνωτισμένη, με τα μάτια κλειστά προς τη φωτιά. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Και να γλίτωνε από τη φωτιά, θα γινόταν στάχτη από τη δική της ανάφλεξη. Πορεία χωρίς παρεκκλίσεις, στάσεις, δεύτερες σκέψεις και πισωγυρίσματα. Straightforward που λέμε. Ντουγρού.

Ήταν η ζεστασιά. Η φλόγα. Η σχεδόν «υπερφυσική» θέα της. Έμοιαζε τόσο με πυροτέχνημα κι αυτή μικρό παιδί που δεν ήθελε να χάσει ούτε στιγμή. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο, δεν έπαιρνε το βλέμμα της από αυτή. Δεν ανοιγόκλεινε τα μάτια της προκειμένου να μη χάσει ούτε μία σκηνή. Φοβόταν. Φοβόταν ότι μέχρι να επανέλθει η εικόνα στα μάτια της, θα έχει αλλάξει. Δεν θα την αναγνώριζε. Δε θα ήταν ποτέ η ίδια. Θα είχε χάσει την ακολουθία. Μια για πάντα. Και αυτή ήθελε τόσο να ζήσει κάθε στιγμή, κάθε λεπτό της.

Ακόμα θυμάμαι τα λόγια της: «Στην αρχή είναι τόσο γλυκιά αυτή η ζέστη κι εσύ κρυώνεις τόσο πολύ, γιατί από καιρό περιπλανιέσαι εδώ κι εκεί, ψάχνοντάς τη. Εκείνη σε προσέχει, σε φροντίζει. Σου δίνει αγάπη, σε κάνει να νιώθεις μοναδικός. Την εμπιστεύεσαι.

Ανοίγεσαι. Της μιλάς, τη φροντίζεις, την αποζητάς κάθε λεπτό της ημέρας. Ξαφνικά γίνεται  ζωτική σου ανάγκη. Θέλεις κι άλλο. Γίνεσαι άπληστος. Πλησιάζεις.

Οι πύρινες γλώσσες τώρα γλύφουν το κορμί σου. Καίγεσαι, μα η πρωτόγνωρη ηδονή δε σε αφήνει να κάνεις πίσω. Κι έπειτα, δεν θα σου έκανε ποτέ κακό, σκέφτεσαι…  Έχεις ανατριχιάσει ολόκληρος, σχεδόν πονάς. Σου αρέσει. Νιώθεις δυνατός, άτρωτος. Νιώθεις θεός. Δεν παίρνεις το βλέμμα σου από αυτή. Σε μαγνητίζει. Δεν υπάρχει κάτι άλλο τριγύρω για σένα. Πλησιάζεις.

Σε περικυκλώνει. Δεν μπορείς να δεις κάτι πέρα από αυτή. Τώρα καίγεσαι. Κι όμως, ένα παρανοϊκό χαμόγελο ευτυχίας – της δικής σου ευτυχίας, όπως μόνο εσύ την έχεις ορίσει – παραμένει ζωγραφισμένο στα χείλη. Παραδίνεσαι.

Να θυμάσαι, η φωτιά θα καίει μέχρι να μην υπάρχει κάτι άλλο να κάψει. Σε κάνει στάχτη και σβήνει…

Άξιζε τον κόπο. Άξιζε τον πόνο.

Θα το ξανάκανα. Αύριο κιόλας! Σήμερα νιώθω κουρασμένη…»
 

Έρωτας… τι άλλο;

Hasta siempre…
Νούτσι

"Ψήθηκα" για μπαλκονάτο!

Το καλοκαίρι μας βρήκε να περνάμε κάποιες μέρες στα Κουφονήσια, όπου άναψε μια διαμάχη σχετικά με τη διαφορά – και αν τελικά υφίσταται διαφορά – μεταξύ ρακόμελου και ψημένη ρακής. Επιστρέφοντας Αθήνα, ήταν η ώρα να απευθυνθούμε στους ειδικούς…

 

Εδώ στην περιοχή μου, υπάρχει ένα φοιτητικό καφενείο, το «Μπαλκονάτο» (Λεωφ. Γ. Παπανδρέου 58, Ζωγράφου), όπου εγγυημένα θα πιεις μία από τις καλύτερες ρακές που κυκλοφορούν στην πόλη, σκέτη ή ρακόμελο. Προσωπικά όμως, αγαπώ την ψημένη ρακή τους. Δεν έχω πιει καλύτερη.

Για την παρέα μου είναι πλέον στέκι ετών – από τότε που άνοιξε βασικά! Αυτό το μαγαζί σε κερδίζει για διάφορους λόγους. Θες η αμεσότητα και η «φιλοξενία» του Νίκου, του ιδιοκτήτη; Φτάνει να πας δυο-τρεις φορές στο μαγαζί για να τον γνωρίσεις! Και μετά; Θα βρεθεί σίγουρα στην παρέα σου, να πίνετε και να συζητάτε. Η φιλική και χαλαρή διάθεση του προσωπικού; Η απλότητα και η οικειότητα που σου βγάζει ο χώρος; Είναι σα να μαζεύεστε με την παρέα σου στο μπαλκόνι ενός φίλου (ίσως αυτό να ήθελαν να πετύχουν και τα παιδιά, γι’αυτό και η σχετική ονομασία!). Δεν χρειάζεται να επιμεληθείς ιδιαίτερα τον εαυτό σου για να πας σε έναν φίλο, ούτε θα προσέξεις πώς θα αράξεις στην καρέκλα του! Τόσο χαλαρό είναι δε το κλίμα, που εύκολα θα γνωρίσεις και τη διπλανή παρέα γιατί απλά είναι όλοι στο ίδιο mood!

Σου προτείνω όμως να συνοδεύσεις το αλκοόλ (που ελπίζω να έγινε σαφές ότι ΠΡΕΠΕΙ να δοκιμάσεις ρακή!), με μερικά «πιατάκια»! Μπορείς είτε να αφήσεις την επιλογή στο κατάστημα, παραγγέλνοντας μόνο τον αριθμό που θέλεις, είτε μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος και να αποφασίσεις μόνος σου τον μεζέ σου! Τα παιδιά ετοιμάζουν καθημερινά διαφορετικά πιάτα ημέρας, υπάρχουν ωστόσο και κάποια που θα τα βρεις ψιλοστάνταρντ ανάμεσα στις επιλογές! Από αυτά που έχω δοκιμάσει – και πίστεψέ με είναι πολλά! – έχω να σου προτείνω την εξαιρετική πιπερόπιτα με τραγανό φύλλο κρούστας, την μακαρονοσαλάτα, σε οποιαδήποτε εκδοχή της κι αν την πετύχεις, το χοιρινό με μουστάρδα σε μπουκίτσες και τέλος το κρητικό απάκι… το αυθεντικό!

Το «Μπάλκο», όπως συνηθίζουμε να το λέμε με την παρέα μου είναι ανοιχτό από τις 11.00 το πρωί για καφεδάκι, ενώ από 15.00 – 18.00, οι ώρες είναι ιδιαίτερα χαρούμενες (βλ. Happy Hour!), αφού παίζουν διάφορες προσφορές! Από μουσικές θα ακούσεις ωραίες επιλογές κυρίως από ελληνικό ροκ και έντεχνο, ενώ το χειμώνα οργανώνονται και βραδιές με ζωντανή μουσική.

Όσο για τη διαφορά μεταξύ ρακόμελου και ψημένης ρακής, αυτό που τελικά κατάλαβα είναι ότι κυκλοφορούν τόσες παραλλαγές των δύο συνταγών, που μοιραία κάποιες μοιάζουν μεταξύ τους…

Για την καλύτερη όμως ψημένη με διαφορά, δοκιμάστε το Μπαλκονάτο Καφενείο στου Ζωγράφου!

Hasta la próxima,

Νούτσι.