Μη ρωτήσεις πώς μου ήρθε η ιδέα. Καταρχήν, από τότε που σχεδίαζα τη δημιουργία αυτού του blog - τουτουνού δηλαδή - είχα στο μυαλό μία τέτοια "στήλη". Μου αρέσουν πολύ οι λαϊκές ρήσεις, οι παροιμίες, τα ρητά γενικά - θα το χεις ήδη υποψιαστεί από τις ονομασίες που έχουν κάποιες κατηγορίες άρθρων - και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σημασία τους, η ιστορία και η προέλευσή τους. Είμαι αυτή που όποτε ακούσει κάτι ενδιαφέρον και καινούργιο, το σημειώνει στο ειδικό μπλοκάκι της - ένας θεός ξέρει τι καζούρα έχω υποστεί από φίλους. Ναι Αλέξη. Σε σένα αναφέρομαι. Η καλύτερη πηγή μου είναι βέβαια η γιαγιά Αθηνά... πραγματικός θησαυρός! Προς το παρόν συγκενρώνω υλικό. Κάποια στιγμή θα στο θέσω υπόψη...
"Τα μυαλά σου και μια λίρα και του Μπογιατζή ο κόπανος"
"Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός φοροεισπράκτορας, που γύριζε στα διάφορα σπίτια των Χριστιανών και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο. Ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Ήταν δύο μέτρα περίπου ψηλός και το άγριο πρόσωπο του ήταν κατάμαυρο και βλογιοκομμένο. Οι Έλληνες, μόνο που τον έβλεπαν, τους κοβόταν η ανάσα.
Ο λόρδος Βύρωνας που τον γνώρισε από κοντά, γράφει ότι έμοιαζε σαν δαίμονας, που ξεπήδησε από την κόλαση κι ότι τα παιδιά πάθαιναν ίλιγγο τρόμου, όταν τον αντίκριζαν, ξαφνικά μπροστά τους.
Ο Κιουλάκ Βογιατζή κρατούσε πάντοτε στα χέρια του ένα κοντόχοντρο κόπανο και με αυτόν απειλούσε τους χριστιανούς. Έλεγε, δηλαδή ότι θα τους σπάσει το κεφάλι, αν δεν του έδιναν μια χρυσή λίρα ή δύο φλουριά, όπως απαιτούσε ο κεφαλικός φόρος κάθε έξι μήνες.
Ο Αλβανός, όμως αυτός ήταν τόσο κουτός, ώστε δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης. Έτσι, πολλοί Έλληνες που δεν είχαν να πληρώσουν, του έδιναν μερικές μπρούτζινες δεκάρες, που τις γυάλιζαν προηγούμενα, για να φαίνονται χρυσές και τον ξαπόστελναν. Από τότε, λοιπόν, έμεινε η φράση «Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος», που τη λέμε συνήθως για τους ελαφρόμυαλους. Μπογιατζής δεν ήταν άλλος από τον Κιουλάκ Βογιατζή με τον κόπανό του."
Ο λόρδος Βύρωνας που τον γνώρισε από κοντά, γράφει ότι έμοιαζε σαν δαίμονας, που ξεπήδησε από την κόλαση κι ότι τα παιδιά πάθαιναν ίλιγγο τρόμου, όταν τον αντίκριζαν, ξαφνικά μπροστά τους.
Ο Κιουλάκ Βογιατζή κρατούσε πάντοτε στα χέρια του ένα κοντόχοντρο κόπανο και με αυτόν απειλούσε τους χριστιανούς. Έλεγε, δηλαδή ότι θα τους σπάσει το κεφάλι, αν δεν του έδιναν μια χρυσή λίρα ή δύο φλουριά, όπως απαιτούσε ο κεφαλικός φόρος κάθε έξι μήνες.
Ο Αλβανός, όμως αυτός ήταν τόσο κουτός, ώστε δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης. Έτσι, πολλοί Έλληνες που δεν είχαν να πληρώσουν, του έδιναν μερικές μπρούτζινες δεκάρες, που τις γυάλιζαν προηγούμενα, για να φαίνονται χρυσές και τον ξαπόστελναν. Από τότε, λοιπόν, έμεινε η φράση «Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος», που τη λέμε συνήθως για τους ελαφρόμυαλους. Μπογιατζής δεν ήταν άλλος από τον Κιουλάκ Βογιατζή με τον κόπανό του."
Υ.Γ.1. Το κείμενο το δανείστηκα από το http://ariscap.blogspot.gr/ . Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, δηλαδή!! Προσπάθησα αρκετές φορές να κάνω reblog αλλά εις μάτην...
Υ.Γ.2. Βάφω το σπίτι μου αυτές τις μέρες...
Υ.Γ.3. Δείξτε κατανόηση.
Just a tiny little girl in the chaotic world (of painting!!).
A kai mh ksexasw...
Hasta la próxima,
noutsaki :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου