Editorial

Editorial / Welcome “home”

 

Ν

α ‘μαστε λοιπόν… Και επίσημα στον «αέρα»! Δεν θα πρωτοτυπήσω καθόλου, ούτε θα προσπαθήσω να βρω κάτι μοναδικό και σούπερ - ψαγμένο να πω… Μάλλον θα περιοριστώ στα αναμενόμενα, τύπου: επιτέλους, μετά από πολύ κόπο, σκέψη, συναντήσεις, meetings κορυφαίων στελεχών, παρουσιάσεις σε μεγάλους προτζέκτορες, χρήση εργαλείων τύπου brainstorming, μπλα μπλα μπλα, είμαστε στον παγκόσμιο ιστό!!  Ω ναι, ένα όνειρο που αν το καλοσκεφτείτε, δεν θα μπορούσε (εκ των πραγμάτων) να κρατάει από τα παιδικάτα μας, ή να είναι ένα όνειρο ζωής! Δηλαδή και ηλικιακά να το πάρεις… ε δεν βγαίνει, πώς να το κάνουμε; Στα παιδικά μας χρόνια θεωρούμασταν σούπερ τυχεροί αν είχαμε υπολογιστή, ο οποίος εκτός από MS DOS (αυτά με το απόλυτο gothic-emo μαύρο περιβάλλον!!), είχε και WINDOWS 3.1 για λειτουργικό!! Θυμάμαι έπαιζα ναρκαλιευτή και ζωγράφιζα στο paint (ουάου)… Anyway, ξεφεύγω ήδη πολύ από αυτά που είχα αρχικά σκεφτεί να γράψω!

Προτού λοιπόν, συστηθούμε για τα καλά, θα ήθελα να ξεκινήσω με μία αναφορά στο όλο concept αυτού του ιστότοπου!! H αρχική ιδέα είχε να κάνει με ένα χώρο ψιλοπριβέ, όπου θα μπορούσα να καταγράφω σκέψεις, απορίες, ιστορίες (πραγματικές ή –επιστημονικής – φαντασίας), βασανιστικά ερωτήματα… Δουλεύοντας όμως την ιδέα στο κεφάλι μου, ήρθε να προστεθεί και η αγάπη που έχω για την Αθήνα και το γεγονός ότι λατρεύω να ανακαλύπτω - και να μοιράζομαι - συνεχώς κάτι από τις άπειρες δυνατότητες που έχει να προσφέρει!

Σε αυτό όμως το εγχείρημα ζήτησα τη βοήθεια και τη συνδρομή τριών νέων, όμορφων, έξυπνων, ταλαντούχων (μπλα, μπλα, μπλα) και πολλά υποσχόμενων κοριτσιών (ε, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…), προκειμένου να το εμπλουτίσουμε με άρθρα από ένα ευρύτερο φάσμα θεματολογίας, καθώς πιστεύω ότι η μία συμπληρώνει εκπληκτικά και απόλυτα την άλλη, ενώ τα χρόνια φιλίας δεν μπορούν παρά να δημιουργήσουν το παρεΐστικο κλίμα που θέλω να νιώθει ο αναγνώστης. Αυτό τελικά είναι και το ζητούμενο του “In Athens We Trust” project! Να μπορεί δηλαδή ο αναγνώστης να ταυτιστεί με τις ιστορίες/απορίες/υπαρξιακά μας, αλλά και να διαβάσει ένα review μίας δραστηριότητας που θα μπορούσε κάλλιστα να (έχει) κάνει και ο ίδιος με την δική του παρέα.

 Έτσι, σε αυτό το χώρο θα βρεις τόσο τις προτάσεις μας (ως παρέα, αλλά και μεμονωμένα) για διασκέδαση, προτάσεις πολιτιστικού περιεχομένου, δράσεις κοινωνικές και διάφορα που μπορεί να συμβαίνουν στην πόλη μας, όσο και την κατάθεση σκέψεών μας, που θεωρούμε ότι λίγο πολύ θα σου φανούν περιέργως οικίες (ειδικά αν είδες τον ήλιο περίπου όταν τον είδαμε και εμείς!).

Συχνά μάλιστα θα φιλοξενούμε άρθρα και άλλων φίλων, αλλά και γιατί όχι και δικά σας!! Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις! Join, Follow, Share και τα σχετικά… Περιμένoυμε σχόλια, προτάσεις, αλλά και δικές σας ιστορίες που θέλετε να μοιραστείτε… γενικώς γουστάρουμε την αλληλεπίδραση!!

Και περνάμε στις συστάσεις…

 
ΑΘΗΝΑ (η οργανωτική)

Θα ξεκινήσω καλωσορίζοντας τους αναγνώστες σε ένα «ταξίδι» εμπειριών και σκέψεων και ευχαριστώντας τις φίλες μου για τη συνδρομή και την πολύτιμη βοήθεια!! Είμαι η Αθηνά, αρχικός εμπνευστής του “I heart Athens / In Athens We Trust”, μετράω 29 (και κάτι) χρόνια, μένω μόνιμα στην Αθήνα, και μόνη μου τα τελευταία 4 χρόνια.

Λατρεύω την οργάνωση (εξ’ ου και ο χαρακτηρισμός!) χωρίς να φτάνω σε επίπεδο Μόνικας –Φιλαράκια-… νομίζω!! Αγαπώ τα ταξίδια και –μάρτυρες οι φίλοι μου- μονίμως οργανώνω κάποιο, ασχέτως αν τελικά θα πραγματοποιηθεί. Με ενοχλεί αφάνταστα η ιδέα ότι δεν θα μπορέσω να δω κάθε γωνιά του πλανήτη, ότι θα υπάρξουν χώρες, μπορεί και ήπειροι, που δεν θα επισκεφτώ ποτέ… Τόσο, που αν είχα μία ευχή – από κάποιο τζίνι που θα κρυβόταν σε ένα παλιό και σκονισμένο λυχνάρι – θα ήταν να περιπλανηθώ σε όλη τη γη!

Τις καθημερινές, ειδικά μετά από μέρες με πολλή δουλειά, που το άγχος έρχεται και κάθεται κάπου στον αυχένα και δε λέει να φύγει, δεν έχω καλύτερο από το να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο, να ανάψω τζάκι (αν είναι χειμώνας, διαφορετικά μάλλον air condition!!), να βάλω κρασί σε ένα από αυτά τα χορταστικά μεγάλα ποτήρια και να χωθώ στην «ασφάλεια» και την οικειότητα του καναπέ μου!

Η μουσική είναι η μόνιμη ερωμένη μου, αφού είναι αυτή που με συντροφεύει τις περισσότερες ώρες -από κάθε τι άλλο- της ημέρας μου! Από τα λίγα πράγματα που με πάθιαζαν πάντα με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό, τώρα που το σκέφτομαι! Περνάω αμέτρητες ώρες στο youtube και δεν χάνω ευκαιρία για live εμφανίσεις!

Hasta la proxima,

Αθηνά, αλλά οι φίλοι με φωνάζουν Νούτσι! (ντόινγκ! Μη ρωτάτε, δείτε και τα υπόλοιπα πριν κρίνετε!)

 ΤΖOY (η φιλόδοξη)

Εγώ είμαι η Τζου η φιλόδοξη. Η τελευταία μεγάλη φιλοδοξία μου είναι να μετακομίσω σ ένα σπίτι κάτω (2 ολόκληρους ορόφους) από τους γονείς μου.

Μ’αρέσει να μιλάω πολύ και να γελάω. Το τελευταίο το πήρα απ’ τον μπαμπά μου. Είμαι απ αυτούς που γελάνε στο δρόμο μόνοι τους.

Κατά τ’ άλλα, θα δηλώσω ότι εγώ δεν την αγαπώ την Αθήνα. Είναι πολύ μεγάλη και έχει πολύ κόσμο για τα γούστα μου.

Το όνειρό μου είναι να ζω σε μία επαρχιακή πόλη, να μη χάνω χρόνο, να μη χάνω τη ζωή μου. Να περπατάω για τη δουλειά, να χαιρετώ κόσμο στο δρόμο (ας είμαστε ειλικρινείς, να πιάνω την κουβέντα και να μιλάω ακατάπαυστα θα θελα…), να ζω ήρεμα, να ζω τους ανθρώπους μου δια ζώσης. Αχ, και να μη βιάζομαι…

Οπότε (για να μην παραδεχτώ ότι το όνειρό μου θα μείνει ανεκπλήρωτο) αποφάσισα να ζω την Αθήνα ως απλός επισκέπτης και να προσποιούμαι ότι η παραμονή μου εδώ θα είναι προσωρινή. Αρνούμαι να την μάθω, γι αυτό και χάνομαι συνέχεια (χωρίς G(ou)PS δεν πάω πουθενά), αρνούμαι να βυθιστώ στους ρυθμούς της. Άλλωστε, είμαι επισκέπτης. Τα ‘παμε αυτά. Ας είναι καλά η φίλη Αθηνά, που ως μόνιμος κάτοικος μου δείχνει την πόλη της, και ξέρει πού να με πάει… γι αυτό in «Athens» I trust ;-)

TZOY

ΑΝΘΗ (η ανέμελη)

Εγώ είμαι η Ανθή η ανέμελη. Δεν είναι δικός μου ο τίτλος, μου δόθηκε από τη φίλτατη Αθηνά και εγώ τον δέχομαι με χαρά! Ανέμελη ακριβώς δεν με λες, προσπαθώ όμως μες τη γενικότερη μιζέρια να είμαι αισιόδοξη και να περνάω καλά, μετά από επιλογή και πολλή (αμπελο)φιλοσοφία. Το μότο μου αυτόν τον καιρό είναι «VIVA LA VIDA»!

Είμαι 29 και βαίνω ταχέως στα καταραμένα «–αντα», δεν ντρέπομαι να το πω! Φιλόλογος / ειδικός παιδαγωγός στο επάγγελμα αλλά κατά βάση άνεργη. Οπότε έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο και τι να τον κάνω; Τον γεμίζω με εθελοντισμούς, χορούς, σεμινάρια (να μαζεύουμε πτυχία, μη χάσουμε), προσφάτως ξένες γλώσσες και φυσικά εξόδους στην Αθήνα με τα κορίτσια μου! Την αγαπώ την Αθήνα, καμιά φορά όμως μου σπάει και τα νεύρα (κουνάω πόδι τώρα που το σκέφτομαι). Την αγαπώ πιο πολύ το βράδυ και τον Αύγουστο μάλλον.

Η μέρα μου ξεκινάει με μουσική. Συνεχίζει με μουσική (στα διαλείμματα στέλνω βιογραφικά) και τελειώνει με τι άλλο; Μουσική. Όλων των ειδών. Για την ακρίβεια μπορώ να περάσω καλά σε ροκάδικα, μπουζούκια, λάτιν πάρτυ, έντεχνες μουσικές σκηνές, καγκουροκλάμπ, ρακομελάδικα...ακόμα και σε ντίσκο! Με καλή παρέα πάντα. Μ’ αρέσει να τραγουδάω, να γελάω δυνατά -μιλάμε για πολλά ντεσιμπέλ- και τώρα τελευταία να ονειρεύομαι...

Αυτά τα λίγα για μένα, θα γνωριστούμε καλύτερα μέσα από τις αναρτήσεις μου!

Hasta luego!! (Είμαστε ισπανόφιλες γενικά...)

ΥΓ: Για τους πολύ στενούς είμαι η Τούλο – Τουλάρα  - Τουλιτσόνι, μη ρωτάτε πώς βγήκε, μεγάλη ιστορία.

ΧΡΥ (η απαιτητική)

Με λένε Χρύσα και είμαι… καλά; Καλά δεν με λες, ας είμαστε ειλικρινείς. Προσπαθώ να ξεχάσω ότι είμαι δικηγόρος, αφού κάτι σε μπαλαρίνα μάλλον θα μ’ άρεσε καλύτερα. Δεν βαριέσαι, δουλίτσα να υπάρχει! Προς το παρόν αρκούμαι στο μπαλέτο εδάφους (Barre à terre).. Ναι, ναι υπάρχει αυτό και διδάσκεται, είναι απλό, κάθεσαι κάτω και προσπαθείς να σηκώσεις τα πόδια ψηλά!!

Μένω μόνη μου (κάτω από τους δικούς μου) κι έχω έναν μετανάστη αδερφό στην Ολλανδία! Η αγαπημένη μου μέρα της βδομάδας είναι το Σάββατο, που το περιμένω πώς και πώς! Ξεκινάω από το πρωί κ περιφέρομαι ολημερίς στο κέντρο της Αθήνας για καφέ, κι άλλο καφέ και μετά κι άλλο καφέ, μέχρι, ιδανικά, να καταλήξω σε κάποιο bar, με cocktail κατά προτίμηση, στα οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία!

Οπότε, όπως καταλάβατε, εμένα μ’ αρέσει η Αθήνα, αν και θα ήθελα να μένω κάπου αλλού, σε κάποιο νησί μάλλον, όπου θα μετακινούμαι με μια κόκκινη βέσπα!!

Α, μ’ αρέσει επίσης να γκρινιάζω (πολύ), εκτονώνομαι βρε παιδί μου, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αρέσει στους γύρω μου..

Οι φίλες μου μου «κόλλησαν» τον τίτλο της «απαιτητικής»... Υποθέτω επειδή είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου, τους γύρω μου και την πόλη μου... Για να σας δώσω να καταλάβετε, ακόμη δεν έχω κατασταλάξει αν κάτι από αυτά που ετοιμάζω θα μου αρέσει τόσο ώστε να αναρτηθεί τελικά σ’ αυτό το μπλογκ…

Ya veremos!

Χρύσα, ή Χρυ, ή Μπούρδα, ή Μπουρδάρα… whatever!!