The House Project - Vol.I

 

Αθήνα, 23-2-2013

Πρώτο ΣΚ αναζήτησης επίπλων:

- αθλητικό παπουτσάκι - check

- υπομονή- check

- όρεξη - check (Τούλο, πίνουμε και ένα καφεδάκι πριν ;-)

Γυρίζουμε την πλάτη επιδεικτικά σε ΙΚΕΑ κτλ, ακολουθώντας τη συμβουλή του μεγάλου αδερφού (σοφό πλάσμα ο αδερφούλης μου) και αρχίζουμε την αναζήτηση σε μικρές επιχειρήσεις επίπλων που δεν υστερούν ούτε σε προσφερόμενες λύσεις προσαρμοσμένες στις εκάστοτε απαιτήσεις ούτε σε καλαισθησία και διαθέτουν –κατόπιν έρευνας όχι αστεία- προσιτότατες τιμές.

Σάββατο πρωί, λοιπόν, ξεκινάμε από το εργοστάσιο επίπλων/έκθεση στο Ίλιον “Frescos”, κάνουμε ένα πέρασμα στους πέντε (!!) ορόφους,  χωρίς να βρω βέβαια αυτό που ήθελα, που είχα φανταστεί τέλος πάντων [οι τιμές πολύ καλές: ένα το κρατούμενο].

Συνεχίζουμε στο IndiaBazaar (Πέτρου Ράλλη 29-Ταύρος), για τα «μασίφ» έπιπλα (εγώ τα λέω παλιακά). Μμμ, το IndiaBazaar, είχε μεγάλη ποικιλία και απίστευτες τιμές, ωστόσο η εξυπηρέτηση ήταν (ας πούμε) ανύπαρκτη και ο χώρος … ας μην πούμε καλύτερα… Βρήκα ένα υπέροχο μπαουλάκι (πάντα χρήσιμο, πού θα κρύψεις το πτώμα αν χρειαστεί;) και ένα τραπέζι με 4 καρεκλίτσες σε τιμή «τ’ αφεντικό τρελάθηκε». Ωστόσο, δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα γι’ αυτό και δεν αγόρασα τίποτα [προς το παρόν, δεν το απέκλεισα κιόλας: ενάμιση το κρατούμενο].

Και εκεί που είμαστε στην Πέτρου Ράλλη, λέει η Νούτσι δεν κοιτάμε μήπως έχει τίποτα εδώ κοντά; (δεύτερος σοφός άνθρωπος στη ζωή μου) Και έτσι, το «τυχερό» μου, με οδήγησε ακριβώς δίπλα… στο «Morphos» (Πέτρου Ράλλη 33^Α – Ταύρος- www.morphos.gr). Υπέροχος χώρος (παλιό εργοστάσιο) και ιδιαίτερα έπιπλα. Κάθε κομμάτι ξεχωριστό, φαινόταν προσεγμένο, σα να είχε φτιαχτεί για ένα συγκεκριμένο πελάτη «κατά παραγγελία». Καθίσαμε σε όλους τους (πραγματικά άνετους) καναπέδες και προσωπικά, εντυπωσιάστηκα από το συνδυασμό απλότητας και κομψότητας. Βρήκα τον καναπέ που ήθελα (και σε βελτιωμένη έκδοση, ομολογώ) και όπως καθόμαστε και περιμένουμε [ο ιδιοκτήτης έχει ήδη από την πρώτη στιγμή βγει από το γραφείο όπου εξυπηρετεί ένα ζευγάρι, και μας έχει ζητήσει συγγνώμη και 5 λεπτά υπομονής], σκεφτόμαστε ότι λογικά οι τιμές θα είναι απλησίαστες και ίσως τσάμπα καθόμαστε (η Τούλο έχει ξαπλώσει σ’ ένα κρεβάτι). Κοιτώντας γύρω μου αλλά και ένα φυλλάδιο που αναφέρει ότι ο ευγενικός κύριος είναι ο σχεδιαστής των επίπλων, αρχιτέκτονας, σπουδαγμένος στις Νέες Υόρκες (μπλα μπλα μπλα) αρχίζω και σηκώνομαι σιγά-σιγά αναζητώντας την έξοδο… Και τσουπ! Ξεμύτισε ο κύριος απ’ το γραφείο και προκειμένου να μη φύγουμε έτσι, τον ρωτάμε (και καλά) αν μπορούμε να αλλάξουμε διαστάσεις και υφάσματα στα έπιπλα. Μας απαντά φυσικά ναι και στην ερώτησή μας για μια ενδεικτική τιμή… δε χρειάστηκε να ξεροκαταπιώ. Κοιτάμε αμέσως υφάσματα από μία τεράαααστια ποικιλία, του δείχνω περίπου τι θέλω, μου προτείνει αυτός και καταλήγω στην πρόταση του «ειδικού» ;-). Τα μαξιλάρια πλάτης πουπουλένια, το ύφασμα βγαίνει όλο και πλένεται (ακούς μαμά;), ο σκελετός είναι από ατσάλι και δέκα χρόνια εγγύηση. Εμένα η προσφορά μου φάνηκε πολύ καλή, δεδομένου ότι τον καναπέ τον λες σημαντικό έπιπλο σ’ ένα σπίτι … Έτσι, στο τέλος του πρώτου ΣΚ αναζήτησης… Habemus καναπέ! :D

Τζού